http://oron.com/38zfwloaimc0/Animal_Series_23_-_Star-Lover.part01.rar.html
http://oron.com/dthpct70c6f5/Animal_Series_23_-_Star-Lover.part02.rar.html
http://oron.com/cn1xeu2yofnp/Animal_Series_23_-_Star-Lover.part03.rar.html
http://oron.com/hhhc68yjjzzv/Animal_Series_23_-_Star-Lover.part04.rar.html
http://oron.com/onfm10aj2hfa/Animal_Series_23_-_Star-Lover.part05.rar.html
http://oron.com/yfopg053n1nt/Animal_Series_23_-_Star-Lover.part06.rar.html
http://oron.com/bj1xwvqhg8a8/Animal_Series_23_-_Star-Lover.part07.rar.html
http://oron.com/76yqk33sg5go/Animal_Series_23_-_Star-Lover.part08.rar.html
http://oron.com/hshuqgpg412u/Animal_Series_23_-_Star-Lover.part09.rar.html

http://oron.com/splgr6n7n8r4/Animal_Sweeties_09.part1.rar.html
http://oron.com/mp95g26v1ikj/Animal_Sweeties_09.part2.rar.html
http://oron.com/o6zozfvbxd77/Animal_Sweeties_09.part3.rar.html
http://oron.com/bqehvjmlmvx7/Animal_Sweeties_09.part4.rar.html

Είναι απολύτως βέβαιον, ότι ο Κόσμος πάει κατά Διαβόλου πλέον: 3 Ρώσοι , δολοφόνησαν αγρίως έναν άνθρωπο , τον οποίον στη συνέχεια , έκαναν κεμπάπ !!!
Απίστευτη υπόθεση κανιβαλισμού: Τον πούλησαν για κεμπάπ

Ύστερα από τη φρικιαστική είδηση του άντρα που σκότωσε και έφαγε τη μητέρα του, που σόκαρε τη διεθνή κοινή γνώμη, η Ρωσία συγκλονίζεται και από μια δεύτερη υπόθεση κανιβαλισμού με ακόμα πιο απάνθρωπες διαστάσεις…

Σύμφωνα με την Επιτροπή Έρευνας της ρωσικής γενικής Εισαγγελίας, τρεις Ρώσοι άστεγοι δολοφόνησαν άγρια έναν...

25χρονο άνδρα, τον οποίο στη συνέχεια έφαγαν και πούλησαν ό,τι είχε απομείνει σε ένα κατάστημα με κεμπάπ.

Η σχετική ανακοίνωση της Επιτροπής είναι το ίδιο ωμή με το έγκλημα: «Μετά από το έγκλημα, έκοψαν το σώμα, κατανάλωσαν ένα μέρος του και πούλησαν ό,τι απέμεινε σε ένα κατάστημα με κεμπάπ».

Σύμφωνα με τη ρωσική Εισαγγελία, οι άστεγοι κατηγορούνται για τη δολοφονία του 25χρονου άνδρα και μπορεί να καταδικαστούν σε κάθειρξη δεκαπέντε ετών.

http://rapidshare.com/files/29847365...ofia.part1.rar
http://rapidshare.com/files/29847852...ofia.part2.rar
http://rapidshare.com/files/29848358...ofia.part3.rar
http://rapidshare.com/files/29848834...ofia.part4.rar
http://rapidshare.com/files/29849352...ofia.part5.rar
http://rapidshare.com/files/29849836...ofia.part6.rar
http://rapidshare.com/files/29850368...ofia.part7.rar
http://rapidshare.com/files/29850872...ofia.part8.rar

http://rapidshare.com/files/53739461/mavaid.part1.rar
http://rapidshare.com/files/53773677/mavaid.part2.rar
http://rapidshare.com/files/53748242/mavaid.part3.rar
http://rapidshare.com/files/53790609/mavaid.part4.rar
http://rapidshare.com/files/53805811/mavaid.part5.rar
http://rapidshare.com/files/53819098/mavaid.part6.rar
http://rapidshare.com/files/53882187/mavaid.part7.rar
http://rapidshare.com/files/53884032/mavaid.part8.rar

Μπρόκολο: Αντικαρκινικός παράγοντας της διατροφής !

Εκτύπωση Ηλεκτρονική Διεύθυνση

Το μπρόκολο ανήκει στην οικογένεια λαχανικών με το λάχανο και το κουνουπίδι τα οποία περιέχουν υψηλά επίπεδα της...γλυκοζιδάσης. Όταν διασπάται στον οργανισμό, παράγει μια άλλη ουσία που αποτελεί έναν από τους ισχυρότερους αντικαρκινικούς παράγοντες στη διατροφή. Πάντως, οι επιστήμονες έχουν αποδείξει ότι ο καλύτερος τρόπος για να μειωθεί ο κίνδυνος πολλών καρκίνων, είναι η κατανάλωση υγιεινής ισορροπημένης διατροφής, που πρέπει να περιλαμβάνει τουλάχιστον 5 μερίδες διάφορων φρούτων και λαχανικών την ημέρα.

Ωστόσο τώρα, ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ μελετούν τη δράση του μπρόκολου στα καρκινικά κύτταρα που εμφανίζονται στο ανθρώπινο στήθος. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, τα συστατικά του λαχανικού μπορεί να κρύβουν το κλειδί για την αποφυγή του καρκίνου. «Τα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι η ουσία DIM (διινδολυμεθάνιο), η οποία είναι συστατικό του μπρόκολου, έχει πολλαπλά κατασταλτική δράση στον καρκίνο του μαστού.

Ενώ τα κύτταρα αναπτύσσονται, η DIM επιδρά στον οργανισμό αποτρέποντας τα κακοήθη κύτταρα, τα οποία προέρχονται από διαίρεση και πολλαπλασιασμό, και παρεμποδίζοντας την εξάπλωση του καρκίνου», δήλωσε ο επικεφαλής της έρευνας, Τσίμπο Χονγκ. Σύμφωνα με τα ευρήματα, τα οποία παρουσιάστηκαν σε συνάντηση της Αμερικανικής Εταιρείας για την Κυτταρική Βιολογία στο Σαν Φρανσίσκο, η DIM προκαλεί το θάνατο των καρκινικών κυττάρων αυξάνοντας τα επίπεδα πρωτεΐνης που θανατώνει κύτταρα, μειώνοντας παράλληλα μια άλλη πρωτεΐνη που τα διατηρεί ζωντανά. Ο επικεφαλής της έρευνας, Τσίμπο Χονγκ, πάντως δήλωσε ότι στο μέλλον οι έρευνες θα επικεντρωθούν στη διενέργεια του ακριβούς μηχανισμού της DIM.

Τα πολύτιμα πράσινα μπουκέτα


ο μπρόκολο περιέχει βιταμίνη C και βήτα καροτένιο, κάλιο, σελήνιο και ιχνοστοιχεία. Ενισχύει τη λειτουργία των αντικαρκινικών κυττάρων, προσφέρει προστασία κατά της στεφανιαίας νόσου, είναι ευεργετικό για την ισορροπία των υγρών του σώματος και της αρτηριακής πίεσης. Το μπρόκολο είναι ένα από τα πιο θρεπτικά λαχανικά. Περιέχει complex, υδατάνθρακες, πρωτεΐνες, βιταμίνη C, βιταμίνη Α, κάλιο, σίδηρο και φυτικές ίνες. Επίσης είναι φορτωμένο με αντιοξειδωτικά όπως καροτινόλη, φολικό οξύ και λουτεΐνη. Περιέχει 3,1 φυτικές ίνες ανά 100 γρ. και 26 μόνο θερμίδες ανά 100 γρ. (βρασμένο).

Από τα κορυφαία για την υγεία λαχανικά

Αν κανείς θελήσει να ρωτήσει όλους τους επιστήμονες ανά τον κόσμο, ποιο θεωρούν ως το πλέον αποτελεσματικό για την πρόληψη ασθενειών λαχανικό, σίγουρα θα επέλεγαν το μπρόκολο. Και τούτο γιατί γνωρίζουν πολύ καλά ότι αυτό περιέχει τόσα πολλά συστατικά για την απώθηση πολλών ασθενειών, όπως καρδιακές παθήσεις και καρκίνους.
Το μπρόκολο είναι πλούσιο με αποδεδειγμένα, πολύτιμα προστατευτικά συστατικά, όπως τη σουλφαραφεΐνη, δυο από τα πλέον αποτελεσματικά για την προστασία από καρκίνους, παχέος εντέρου, προστάτη, μαστού, κ.ά. Επιστήμονες του πανεπιστημίου John Hopkins και του Κέντρου Ερευνών του Ιδρύματος Προστασίας από Καρκίνους της Νέας Υόρκης, επιβεβαιώνουν ότι τα δύο αυτά συστατικά που βρίσκονται στο μπρόκολο, αποδείχτηκαν αποτελεσματικά για την προστασία του οργανισμού από καρκινοειδείς όγκους. Γι' αυτό και λαχανικά σαν το μπρόκολο και το λάχανο είναι τα πρώτα στον κατάλογο γι' αυτού του είδους τις παθήσεις. Αλλά οι πολύτιμες ουσίες στο μπρόκολο δεν σταματούν εδώ.
Συνθέσεις πολύτιμες όπως οι Βήτα-Καροτίνης περιέχονται σε μεγάλες ποσότητες. Οι συνθέσεις αυτές έχουν αποδειχθεί ότι μειώνουν τη συχνότητα καρδιακών προσβολών, ορισμένων τύπων καρκίνων, ακόμα και καταρράχτη. Το εκπληκτικό είναι ότι τα αγαθά του μπρόκολου δεν εξαντλούνται εδώ. Βιταμίνη Γ και κάλσιο περιέχονται σε μεγάλες ποσότητες, προσδίδοντας επιπλέον οφέλη για την προστασία από την οστεοπόρωση. Άλλα συστατικά του μπρόκολου προστατεύουν τα μωρά από γενετικά ελαττώματα και αναπηρίες, προστατεύουν από δυσκοιλιότητες, αιμορροΐδες, καρκίνους του παχέος εντέρου, διαβήτη, από υψηλή χοληστερόλη, παχυσαρκία και καρδιακές παθήσεις. Ωστόσο, μετά από πρόσφατες έρευνες επιστημόνων της Πορτογαλίας, τα αποτελέσματα των οποίων δημοσιεύθηκαν αυτή τη βδομάδα, απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή στο μαγείρεμα του μπρόκολου, αφού η υψηλή θερμοκρασία καταστρέφει πολλά από τα πολύτιμα συστατικά του.

Όταν αγοράζετε μπρόκολο, έχετε υπόψη σας:
-Το μπρόκολο πρέπει, όταν το διαλέγετε, να είναι χρώματος ζωντανού πράσινου και σφιχτό, με ζουμερά κοτσάνια.
-Αποφύγετε το μπρόκολο με μαραμένο κεφάλι ή πολύ χοντρά κοτσάνια.
- Αποθηκεύστε το χωρίς να το πλύνετε, ελαφρά τυλιγμένο σε χαρτί κουζίνας, μέσα σε πλαστική σακούλα, αφού πρώτα κάνετε μερικές τρύπες ώστε να αερίζεται.
-Πρέπει να καταναλώνεται σε μερικές ημέρες μετά την αγορά του.
- Το μαγείρεμα του μπρόκολου σε φούρνους μικροκυμάτων πρέπει να αποφεύγεται αφού καταστρέφει από 74-87% από τα χρήσιμα συστατικά του.
-Το βρασμένο μπρόκολο χάνει μέχρι και το 66% των συστατικών του, ενώ σε χύτρα πίεσης μόνον το 47%.
- Μόνο σε ατμό το μπρόκολο χάνει τις λιγότερες από τις ωφέλιμες ουσίες του. Ιδεωδώς, το ωμό μπρόκολο διατηρεί όλα του τα συστατικά, ενώ δίδει μια μοναδική γεύση στις σαλάτες.

http://rapidshare.com/files/299564576/necro.part01.rar
http://rapidshare.com/files/299563806/necro.part02.rar
http://rapidshare.com/files/299563781/necro.part03.rar
http://rapidshare.com/files/299580788/necro.part04.rar
http://rapidshare.com/files/299580032/necro.part05.rar
http://rapidshare.com/files/299584611/necro.part06.rar
http://rapidshare.com/files/299596395/necro.part07.rar
http://rapidshare.com/files/299597256/necro.part08.rar
http://rapidshare.com/files/299612552/necro.part09.rar
http://rapidshare.com/files/299611835/necro.part10.rar
http://rapidshare.com/files/299612082/necro.part11.rar

http://rapidshare.com/files/299246614/greekstars1.part1.rar
http://rapidshare.com/files/299259127/greekstars1.part2.rar
http://rapidshare.com/files/299270565/greekstars1.part3.rar
http://rapidshare.com/files/299281321/greekstars1.part4.rar
http://rapidshare.com/files/299291548/greekstars1.part5.rar
http://rapidshare.com/files/299294839/greekstars1.part6.rar

Διαμετρήματα κυνηγετικών όπλων

Ο όρος "διαμέτρημα" ενός λειόκαννου κυνηγετικού όπλου εκφράζει τον αριθμό των μολύβδινων σφαιρών που μπορούμε να κατασκευάσουμε για το διαμέτρημα αυτό από μία λίβρα (=454 γραμμάρια) καθαρό μολύβι.
Ο ορισμός αυτός προέκυψε επειδή τα πρώτα όπλα με λεία κάννη έριχναν μολυβένιες μπάλες και ήταν πρωταρχικής σημασίας η ποσότητα του μολύβδου που απαιτούνταν.
Από τον ορισμό προκύπτει ότι όσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός του διαμετρήματος τόσο πιό μικρή είναι η διάμετρος της κάννης. Για παράδειγμα, από μιά λίβρα μολύβδου μπορούμε να φτιάξουμε 12 μπάλες με διάμετρο 18.5χιλ και βάρος 38γραμ. για το διαμέτρημα 12. Ομοίως, από την ίδια ποσότητα μολύβδου, μπορούμε να φτιάξουμε 20 μπάλες με διάμετρο 15.6χιλ και βάρος 23γραμ. για το διαμέτρημα 20.
Στον επόμενο πίνακα φαίνονται όλα τα διαμετρήματα που κυκλοφόρησαν κατά καιρούς με την διάμετρο της κάννης τους σε χιλιοστά και ίντσες καθώς επίσης και τις γομώσεις τους.
Διαμέ-
τρημα Διάμε
-τρος (in) Διάμε
-τρος (χιλ) Θεωρη
-τική γόμωση Μέση γόμωση (γραμ) Παρατηρήσεις
4 0.935 26.73 110 - Δεν χρησιμοποιείται εδώ και πολλά χρόνια.
8 0.835 21.22 57 - Δεν χρησιμοποιείται εδώ και πολλά χρόνια.
10 0.775 19.69 46 - Βρίσκεται ακόμα σε χρήση (στην Αμερική ιδίως). Ελάχιστα όπλα και φυσίγγια παράγονται σε cal.10.
12 0.729 18.53 38 32 Το πιό δημοφιλές διαμέτρημα. Είναι η πρώτη επιλογή για όλους τους κυνηγούς εκτός από τους πολύ μικρόσωμους.
16 0.662 16.84 28 28 Δίνει ελαφρώς πιό λεπτά και φινετσάτα όπλα από το 12ga αλλά υποφέρει από έλλειψη προσφοράς σε όπλα και φυσίγγια.
20 0.615 15.63 23 26 Εχει αισθητά μικρότερο όγκο και είναι πιό "όμορφο" και αρμονικό από το 12ga. Προτιμάται από μικρόσωμους κυνηγούς και γυναίκες αλλά θα μπορούσε να έχει χρήση σε περισσότερες περιπτώσεις.
24 0.580- 14.73 19 21 Προς κατάργηση. Δεν προσφέρει κανένα πλεονέκτημα έναντι των γειτονικών του διαμετρημάτων.
28 0.550 13.97 16 18 Πρόκειται για το μικρότερο διαμέτρημα που μπορεί να χρησιμοποιηθεί με αξιώσεις στο κυνήγι (π.χ στα ορτύκια).
32 - 13.36 14 14 Ισχύει η ίδια παρατήρηση με το 24ga. Μερικές φορές τα φυσίγγια του αναφέρονται σαν cal.14mm
0.410
(36) 0.410 10.41 7 12 Είναι το μικρότερο διαμέτρημα με φυσίγγια κεντροφλεγή (με καψούλι) που επαναγομώνονται. Ακατάλληλο για τα περισσότερα πραγματικά κυνήγια.
9χιλ
Φλόμπερ 0.357 9.00 4.3 6 Το ωφέλιμο βεληνεκές του δεν ξεπερνά τα 10 μέτρα. Τα φυσίγγια του στοιχίζουν όσο και του 12ga!!

Τα δυσεύρετα διαμετρήματα δεν συνίστανται προς απόκτηση εκτός αν υπάρχουν συναισθηματικοί λόγοι ή αν βρεθεί κάποιο τέτοιο όπλο μεταχειρισμένο με συλλεκτική αξία σε πολύ χαμηλή τιμή (ευκαιρία). Πέρα από τα παραπάνω διαμετρήματα κυκλοφόρησαν μεμονωμένα σε μερικές χώρες και όπλα διαμετρήματος 13 ή 14 αλλά δεν εξαπλώθηκαν.

Κριτήρια επιλογής διαμετρήματος κατά την αγορά ενός νέου όπλου:

* Το μέγεθος (όγκος) και λιγότερο το βάρος σε σχέση με το ύψος και το βάρος του κυνηγού.
* Η ποικιλία των προσφερομένων προς πώληση όπλων.
* Η ευκολία εύρεσης και η ποικιλία φυσιγγίων καθώς επίσης και το κόστος τους.
* Το διαμέτρημα του όπλου ή των όπλων που πιθανόν ήδη κατέχουμε.
* Τα είδη κυνηγίου (θηράματα) και το επιθυμητό βάρος γόμωσης σκαγίων.
* Ο συνδυασμός όλων των προηγούμενων κριτηρίων.

Πρακτικά η πρώτη επιλογή είναι το 12.
Υπάρχει τεράστια ποικιλία σε όπλα και φυσίγγια όλων των τύπων. Το κόστος των φυσιγγίων του είναι το μικρότερο από όλα τα διαμετρήματα (ακόμα και από το φλόμπερ) λόγω της μεγάλης κατανάλωσης και του ανταγωνισμού. Φυσίγγια 12ga θα βρείτε και στο τελευταίο χωριό ενώ φυσίγγια άλλων διαμετρημάτων μόνο στα κεντρικά οπλοπωλεία και συνήθως σε ένα μόνο τύπο. Γομώσεις από 24-36γρ (κανονικές), 37-43γρ (ημιμάγκνουμ), 44-56γρ (μάγκνουμ) και μέχρι 64γρ (σούπερμάγκνουμ). Στην αγορά σήμερα υπάρχουν δίκαννα 12ga που ζυγίζουν λιγότερο από 2.700. Αν υπάρχει κάποιος λόγος για να φύγει κάποιος από το 12ga είναι ο μεγάλος όγκος του όπλου σε σχέση με το μέγεθος του κυνηγού. Σκεφθείτε πόσο δύσκολο είναι σε μια λεπτεπίλεπτη γυναίκα κυνηγό να χρησιμοποιεί μια 12άρα καραμπίνα και πόσο μεγάλη φαντάζει στα χέρια της. Σε αυτή την περίπτωση ένα όπλο 20ga ή 28ga θα έδειχνε πολύ πιό όμορφα.

Υπάρχει ανάγκη για μεγαλύτερο διαμέτρημα;
Για τα Ελληνικά δεδομένα η απάντηση είναι κατηγορηματικά ΟΧΙ!!. Στις μέρες μας τα μεγάλα διαμετρήματα 4 και 8 έχουν πλέον εξαφανιστεί εντελώς. Οι γομώσεις τους καλύφθηκαν εν μέρει από το διαμέτρημα 10 και από τις εκδόσεις magnum και supermagnum του διαμετρήματος 12.
Δεν βλέπω κανένα λόγο για να αγοράσει κάποιος ένα όπλο 10ga. Είναι ελάχιστες οι επιλογές σε όπλα και ακόμα λιγότερες σε φυσίγγια τα οποία είναι και απλησίαστα στην Ελλάδα. Αν κάποιος θέλει οπωσδήποτε να ρίχνει τόσο βαριά φυσίγγια ας αγοράσει ένα 12ga magnum ή supermagnum που φτάνει τα 64 γραμμάρια σκάγια. Εχει το πλεονέκτημα ότι θα μπορεί να ρίχνει και απλά (φθηνά!) φυσίγγια.

Τα μικρότερα διαμετρήματα

Διαμέτρημα 16.
Είναι λίγο πιό λεπτό από το 12 και λέγεται ότι ταιριάζει καλύτερα στις μέσες ανθρώπινες αναλογίες. Το θέμα του βάρους δεν είναι σημαντικό αφού σήμερα υπάρχουν πολλά 12άρια ελαφρύτερα και από 20άρια ακόμα. Η κλασική του γόμωση (28γρ) υπερκαλύφθηκε από τα γειτονικά του (και πιό δημοφιλή) διαμετρήματα και έτσι περιορίστηκε σημαντικά η εξέλιξή του. Στην δεκαετία του '60 ήταν αρκετά δημοφιλές και στην Ελλάδα. Ετσι, εμφανίζονται κατά καιρούς στην αγορά εξαιρετικά 16άρια και σε καλές τιμές λόγω της περιορισμένης ζήτησης. Ελάχιστα είναι τα καινούρια όπλα 16ga στην αγορά και ομοίως ελάχιστα τα διαθέσιμα φυσίγγια.

Διαμέτρημα 20
Ανερχόμενο διαμέτρημα (το πιό δημοφιλές μετά το 12). Είναι αρκετά πιό λεπτό και ελαφρύ από το 12. Είναι κατάλληλο για μικρόσωμους κυνηγούς και γυναίκες λόγω μεγέθους και βάρους. Εχει αναπτυχθεί αρκετά τα τελευταία χρόνια και υπάρχει μια σχετική ποικιλία όπλων και φυσιγγίων στην αγορά. Από πλευράς γομώσεων η κλασική του γόμωση (24 γρ.) υπάρχει πλέον και σε διαμέτρημα 12 και μάλιστα με χαμηλότερο κόστος. Στη magnum εκδοχή του ρίχνει μέχρι και 36 γραμμάρια σκάγια υπερκαλύπτοντας τις κλασικές γομώσεις του 12ga. Πρόσφατα η Cheddite παρουσίασε φυσίγγι 20ga με 40 γραμμάρια σκάγια!. Βέβαια, συγκρίνοντας δύο φυσίγγια 12 και 20 με ίδια γόμωση είναι βέβαιο ότι το 12 θα έχει καλύτερη κατανομή και διάτρηση από το 20 και επιπλέον θα είναι σημαντικά φθηνότερο. Δεν πρέπει να αγοράσει κάποιος ένα 20άρι με την προοπτική να ρίχνει φυσίγγια με 36 γραμμάρια σκάγια. Τα φυσίγγια αυτά στο ελαφρύ 20άρι κλωτσάνε περισσότερο από ότι σε ένα 12άρι, επιταχύνουν τις φθορές του όπλου και εππλέον είναι και πανάκριβα. Συμπερασματικά, προτείνω την αγορά 20αριού σε κυνηγούς που έχουν αποδεχτεί ότι συνήθως θα ρίχνουν 24-28 γραμμάρια σκάγια (πιστεύω ότι επαρκούν για πολλά Ελληνικά κυνήγια). Βεβαίως, στην άκρη της φυσιγγιοθήκης μπορεί να υπάρχουν και μερικά βαρύτερα φυσίγγια αν τύχει κάποιο αξιόλογο θήραμα.

Διαμέτρημα 24 & 32:
Ελάχιστα όπλα και φυσίγγια υπάρχουν στην αγορά (για πόσο ακόμα;) Δεν υπάρχει κανένας λόγος να τα προτιμήσετε.

Διαμέτρημα 28.
Το μικρότερο διαμέτρημα με κυνηγετικές αξιώσεις. Η τυπική γόμωσή του είναι 17 γραμμάρια ενώ η τυπική αμερικάνικη γόμωση είναι 21γρ (το κόστος των αμερικάνικων φυσιγγίων είναι απαγορευτικό για τα Ελληνικά δεδομένα). Πρόσφατα η Winchester και λίγες ακόμα εταιρίες παρουσίασαν φυσίγγια 28ga με 28γρ. σκάγια!! Δίνει μικροκαμωμένα και όμορφα όπλα. Υποφέρει και αυτό από έλλειψη ποικιλίας όπλων και φυσιγγίων.

Διαμέτρημα 36 (0.410).
Λανθασμένα ονομάζεται 36άρι. Το πραγματικό διαμέτρημα του όπλου είναι "68". Το διαμέτρημα 36, αν υπήρχε, θα ήταν ανεπαίσθητα μικρότερο από το 32ga. Ο αριθμός 0.410 είναι η διάμετρος της κάννης σε ίντσες (10.4χιλ). Κατάλληλο για την εκπαίδευση παιδιών και γυναικών. Στην Αμερική είναι πολύ δημοφιλές με γόμωση μάγκνουμ (19-21γρ). Βέβαια, στην Ελλάδα, τέτοια φυσίγγια κοστίζουν τα διπλάσια τουλάχιστον χρήματα από τα κοινά 12άρια φυσίγγια. Συμπερασματικά, το θεωρώ ακατάλληλο για τα περισσότερα πραγματικά κυνήγια.

Φλόμπερ 9χιλ.
Το θεωρητικό διαμέτρημα του όπλου είναι "105". Πολλοί το αγοράζουν για τα παιδιά τους. Αρκετοί κυνηγοί ξεκίνησαν τα πρώτα τους (λαθρο)κυνηγετικά βήματα στην εφηβική ηλικία με ένα φλομπεράκι. Τα φυσίγγια του (περιφερειακής επίκρουσης) δεν ξαναγεμίζονται και στοιχίζουν περισσότερο και από τα φυσίγγια του 12ga. Ετσι δεν δικαιολογείται η χρήση του για κανένα λόγο. Για την εκπαίδευση των παιδιών σας (πάντα με την επίβλεψή σας!!) προτιμήστε ένα 36άρι ή ένα 28άρι των οποίων τα φυσίγγια επαναγομώνονται αν θέλετε.

Οπως αναφέρθηκε ήδη, στα μικρότερα (του 12) διαμετρήματα υπάρχει έλλειψη ποικιλίας σε φυσίγγια. Επιπλέον τα φυσίγγια των μικρότερων διαμετρημάτων είναι υπερτιμημένα και συνήθως κοστίζουν περισσότερο από τα 12άρια παρότι έχουν πολύ μικρότερες ποσότητες πυρίτιδας και σκαγίων. Τέλος, οι μικρότεροι κατασκευαστές φυσιγγίων δεν αφιερώνουν τον απαιτούμενο χρόνο για δοκιμές στα μικρότερα διαμετρήματα με αποτέλεσμα τα φυσίγγια τους να παρουσιάζουν κατά καιρούς προβλήματα απόδοσης και σταθερότητας.
Η λύση σε όλα τα παραπάνω προβλήματα είναι η ιδιογόμωση φυσιγγίων από εμάς τους ίδιους. Η ιδιογόμωση, επιπλέον, επεκτείνει το εύρος γομώσεων των διαφόρων διαμετρημάτων προς τα κάτω. Για παράδειγμα, στο 20ga η μικρότερη εργοστασιακή γόμωση είναι 24γραμ. Φτιάχνοντας μόνοι μας τα φυσίγγια μας, μπορούμε άνετα να κατεβάσουμε τη γόμωση του 20ga εως και στα 17γραμ σκάγια υπερκαλύπτοντας την εργοστασιακή γκάμα γομώσεων του διαμετρήματος 28.

Ενα ακόμα πρόβλημα των μικρών διαμετρημάτων είναι η συνήθης τακτική των κατασκευαστών να μην παράγουν βάσεις σε μέγεθος ανάλογο με το διαμέτρημα. Ετσι βλέπουμε όπλα διαμετρήματος π.χ 28ga να είναι με βάση 12ga η οποία δείχνει τεράστια με τις λεπτές κάννες του 28ga. Και βέβαια, με τον τρόπο αυτό το συνολικό βάρος του όπλου διατηρείται ψηλά. Σε ακριβότερες σειρές όπλων βρίσκουμε βάσεις ανάλογες με το διαμέτρημα οπότε εκεί μπορούμε να θαυμάζουμε την αρμονία και την ευχρηστία που προσφέρουν τα μικρότερα διαμετρήματα.

Στο παρακάτω σχήμα είναι οι εργοστασιακές γομώσεις των επικρατέστερων διαμετρημάτων. Με ιδιογομώσεις μπορούμε να πάμε σε ακόμα χαμηλότερες γομώσεις σε όλα τα διαμετρήματα. Κάντε κλικ στο σχήμα για μεγέθυνση.

http://hellenicrevenge.blogspot.com/2009/10/600000.html

Try this key, its works with me
from this site
http://nod32-llaves.blogspot.com/

Username:EAV-23624052
Password:2nc8p56xnb

Username:EAV-23540739
Password:exkx8ba4dh
all death in all sites!!! omg!!!! check yourself!


http://clavesnod.blogspot.com/

http://www.nod32sky.com/

http://www.nod325.com/

http://www.nod123.cn/

http://nod32-llaves.blogspot.com/

http://densu-nod32.blogspot.com/

http://www.eset.org.cn/

http://www.nod32keys.com/

http://nod32logins.blogspot.com/

http://naoz.cn/

http://nod32-id.blogspot.com/

http://www.imnod32.com.cn/

http://www.90bee.cn/

http://kramon.net/

http://nod32-id.blogspot.com/

http://antiviruse.blogfa.com/

Την διέξοδο στο θέμα, την καίρια λύση σ’ αυτό το πρόβλημα (που εξετάσαμε στο προηγούμενο μάθημα), την έδωσαν οι Καππαδόκες Πατέρες τον Δ΄ αιώνα με μια ριζική καινοτομία, - «καινοτομείν τα ονόματα», όπως έλεγαν. Έπρεπε τα ονόματα να καινοτομηθούν, να πάρουν άλλο νόημα. Και αυτό που έκαναν οι Καππαδόκες Πατέρες ήταν το εξής: Ενώ μέχρι τότε ο όρος «υπόσταση» ταυτιζόταν με τον όρο: «ουσία», (ο Μέγας Αθανάσιος λέει σαφώς ότι είναι το ίδιο πράγμα και τα δύο), οι Καππαδόκες κάνουν το βήμα, - βλέπετε τολμούσαν, - και λένε ότι εδώ θα ξεχωρίσουμε τις έννοιες αυτές. Η έννοια «ουσία» και η έννοια «υπόσταση» δεν σημαίνουν το ίδιο πράγμα και δημιουργείται ένα μεγάλο πρόβλημα. Η Πρώτη Οικουμενική Σύνοδος αναθεματίζει αυτούς που δέχονται, που ομολογούν ότι ο Θεός είναι μία ουσία ή Υπόσταση. Γίνονται μετά διορθώσεις… Λένε οι Καππαδόκες το εξής: ότι «ο όρος ουσία είναι ταυτόσημος με τον όρο «φύση» και χρησιμοποιείται για να δηλώσουμε την ενότητα, τον Ένα Θεό». Ο Θεός είναι λοιπόν μία ουσία ή μία φύση. Συνεπώς ο όρος “substantia” ο λατινικός, μεταφράζεται πλέον στα Ελληνικά όχι ως υπόσταση, αλλά ως ουσία ή φύση. Απ’ την άλλη μεριά όμως ο όρος «υπόσταση» μεταφέρεται τώρα (προσέξτε αυτό το επαναστατικό στην ορολογία) για να εξισωθεί, να ταυτισθεί με τον όρο «πρόσωπο». Και ο όρος «πρόσωπο» κατ’ αυτόν τον τρόπο παύει πλέον να έχει την έννοια που του έδινε ο Σαβέλλιος. Διότι τρία πρόσωπα πλέον δεν σημαίνει τρεις μάσκες. Αφού το πρόσωπο ταυτίζεται με την υπόσταση σημαίνει πλέον τρία όντα. Έτσι αυτό από άποψη ιστορίας της φιλοσοφίας είναι καίριο, επαναστατικό και δεν το έχει επισημάνει η ιστορία της φιλοσοφίας, αν και είναι βασικό. Ένας όρος όπως η υπόσταση, που είναι οντολογικός, ταυτίζεται με έναν όρο, όπως το πρόσωπο, ο οποίος δεν υπήρξε ποτέ οντολογικός όρος, αλλά υπήρξε και δηλώνει πάντα μία σχέση την οποία προσθέτουμε στο ον. Ταυτίζουμε το ον. Εγώ είμαι ας πούμε, αυτός που είμαι, το είναι μου δεν εξαρτάται από τον ρόλο τον οποίο παίζω ή από το πρόσωπό μου. Το πρόσωπό μου κι εγώ είμαστε το ίδιο πράγμα. Δηλαδή όπως ο ηθοποιός διαδραματίζει έναν ρόλο, έχει ένα πρόσωπο, αλλά αυτό δεν είναι το «είναι» του. Έτσι με τον Σαβελλιανικό τρόπο και ο Θεός, στο είναι του είναι Ένας αλλά διαδραματίζει αυτούς τους ρόλους. Επομένως του Σαβελλίου του πήγαινε πολύ αυτή η χρήση του προσώπου, αλλά δεν πήγαινε όπως είπαμε στους Ορθοδόξους Χριστιανούς. Και γι’ αυτό το λόγο ο Βασίλειος επιμένει και λέει ότι αυτή η έκφραση «ο Θεός είναι τρία πρόσωπα» για μας είναι απαράδεκτη αν δεν προστεθεί ο όρος υπόσταση, να δηλώνει ότι το πρόσωπο είναι υπόσταση. Δηλαδή τι γίνεται τότε; Το να λέω ότι είμαι πρόσωπο σημαίνει πλέον ότι έχω οντότητα δική μου, διαφορετική από την οντότητα κάποιου άλλου. Γίνεται έτσι οντολογική έννοια το πρόσωπο. Αλλά αυτά θα τα δούμε λεπτομερέστερα όταν θα ερμηνεύσουμε το δόγμα της Αγίας Τριάδος υπαρξιακά.

Τώρα ιστορικά καταλαβαίνετε ότι αυτή βέβαια η επανάσταση στην ορολογία δεν ήταν εντελώς αυθαίρετη. Διότι η λέξη «υπόσταση» είχε ορισμένες αποχρώσεις οι οποίες οπωσδήποτε έδιναν λαβή σ’ αυτή την εξέλιξη. Αλλά εδώ μας ενδιαφέρει το αποτέλεσμα και το αποτέλεσμα με την θεολογία των Καππαδοκών Πατέρων είναι ότι: Ο Θεός είναι Ένας ως προς την ουσία ή την φύση, και είναι Τρεις ως προς τα Πρόσωπα ή τις Υποστάσεις. Αυτά ως προς την ορολογία. Έτσι φθάσαμε στη διατύπωση του δόγματος της Αγίας Τριάδος την οποία έχουμε και σήμερα.

Τώρα το νόημα. Τι εννοούσαν με αυτό: Όταν λέμε ότι ο Θεός είναι μία Ουσία και τρία Πρόσωπα, με τον όρο «Ουσία» αναφερόμαστε πάντοτε σε κάτι γενικό, που δηλώνει την ύπαρξη περισσοτέρων από ένα όντων. Δηλαδή όταν λέμε, ας πούμε, «η ανθρώπινη ουσία ή φύση», αυτό σημαίνει ότι ενώ όλοι εμείς είμαστε μία ουσία ή μία φύση, δηλαδή έχουμε την ανθρώπινη φύση, ο καθένας μας είναι πλήρης άνθρωπος, δηλαδή αυτή η φύση έχει πολλούς. Αυτούς τους πολλούς τους ονομάζουμε υποστάσεις ή πρόσωπα. Αυτή την αναλογία, αυτή την εικόνα, την χρησιμοποίησαν οι Πατέρες. Οι Καππαδόκες Πατέρες λένε: «κοιτάξτε, αυτό δεν είναι τόσο παράλογο που λέμε εμείς οι Θεολόγοι για τον Θεό, διότι όντως και στον άνθρωπο αν κοιτάξετε θα δείτε ότι γίνεται λόγος για μία ουσία, μία φύση και συγχρόνως για δύο, τρεις, τέσσερεις… υποστάσεις αυτής της φύσεως, τρόπους με τους οποίους αυτή η φύση υφίσταται. Αλλά αυτό αμέσως δημιουργεί τον κίνδυνο τώρα της τριθεϊας. Διότι εμείς οι πολλοί άνθρωποι έχουμε αμέσως πολλούς ανθρώπους, επομένως δεν έχουμε πολλούς θεούς; Εάν μεταφέρουμε στον Θεό το παράδειγμα, πώς αποφεύγουμε την τριθεϊα;

Και εδώ αρχίζει το πολύ δύσκολο έργο των Καππαδοκών Πατέρων. Θέτουν το ερώτημα: Γιατί εμείς οι άνθρωποι είμαστε πολλοί και μπορεί να γίνει λόγος για πολλούς ανθρώπους, ενώ για τον Θεό δεν μπορεί να γίνει λόγος για πολλούς θεούς; Η απάντηση είναι ότι εμείς οι άνθρωποι επειδή είμαστε κτιστοί έχουμε την φύση μας, την ανθρώπινη φύση μας διηρημένη, δηλαδή εγώ και ο πατέρας μου είμαστε δύο άνθρωποι. Διότι μεσολαβεί μεταξύ εκείνου και εμού ο χρόνος (ή ο χώρος σε άλλες περιπτώσεις όταν ζει ακόμη), ο οποίος χώρος και χρόνος επιτρέπει στον καθένα από μας να νοηθεί αυτοτελώς σαν άτομο, π.χ. ο πατέρας μου δεν υπάρχει τώρα, αλλά εγώ υπάρχω. Δηλαδή ο χρόνος επέτρεψε τον ατομισμό. Επέτρεψε σ’ εμένα να νοούμαι ανεξάρτητα από τον πατέρα μου και μ’ αυτό τον τρόπο γίνεται μία κατάτμηση της φύσεως και όταν γεννάται ο άνθρωπος πάντοτε εξατομικευόμενος, κατατέμνεται η φύση. Διότι ο κάθε ένας μπορεί να νοηθεί αυτοτελώς, μόνος του σαν άτομο. Γι’ αυτό τον λόγο έχουμε πολλούς ανθρώπους και η ενότητα του ανθρωπίνου γένους δεν εξασφαλίζεται, ή μάλλον συγκρούεται με την πολλαπλότητα των ανθρώπων των συγκεκριμένων. Για να απλοποιήσω αυτό το δύσκολο θέμα θα φέρω αμέσως την εφαρμογή αυτού του παραδείγματος στην περίπτωση του Θεού, την οποία κάνουν οι Καππαδόκες Πατέρες. Εάν υποθέσουμε, για να καταλάβουμε αυτή την εφαρμογή, ότι δεν μεσολαβεί χώρος και χρόνος μεταξύ μας, δεν κατατέμνεται η φύση με την γέννησή μας, τι θα συνέβαινε υπαρξιακά; Θα συνέβαινε ότι εγώ με τον πατέρα μου δεν θα χωρίζαμε ποτέ, θα ήταν αδιανόητο να μεσολαβήσει μεταξύ εκείνου και εμού ένα χάσμα… Αλλά αυτό τι σημαίνει; Ότι ενώ στην ουσία θα είμαστε δύο πρόσωπα, θα είμαστε πάντοτε δύο πρόσωπα διαφορετικά ο ένας από τον άλλον, επειδή δεν θα είμαστε ποτέ χωρισμένοι, θα είμασταν πάντοτε ένας. Επομένως η ενότητα εξασφαλίζεται με τι; Με την αδιάλειπτη κοινωνία – σχέση μεταξύ μας. Τώρα, αυτό που σπάει την κοινωνία και σχέση μεταξύ του πατέρα μου και εμού είναι ο χρόνος και ο χώρος. Ο χώρος και ο χρόνος είναι ιδιότητες του κτιστού. Εμφανίζονται ακριβώς με την δημιουργία. Είναι αδύνατον να γίνει λόγος για χώρο και χρόνο στον Θεό, χωρίς να δημιουργηθεί αμέσως το θέμα της αρχής του Θεού. Δηλαδή ότι κάποτε δεν υπήρχε ο Θεός. Για να διατηρηθεί το άναρχο του Θεού που είναι συναφές και συμφυές με την έννοια του Θεού, σαν διαφορά από το κτιστό, για να διατηρηθεί αυτό πρέπει να αποκλείσουμε την περίπτωση της εισδοχής του χώρου και χρόνου μέσα στην ύπαρξη του Θεού. Επομένως στην περίπτωση του Θεού έχουμε αυτή την υπόθεση, πλέον ως πραγματικότητα. Και τι σημαίνει αυτό; Ότι η πολλαπλότητα δεν συγκρούεται με την ενότητα. Αυτό είναι το μυστήριο της Αγίας Τριάδος. Μυστήριο μεν για την εμπειρία μας διότι για μας η πολλαπλότητα πάντα συγκρούεται με την ενότητα. Είναι μεν μυστήριο από πλευράς εμπειρίας μας, από την ώρα όμως που θα δεχθείτε τον Θεό ως Θεό άκτιστο και μη υποκείμενο στον χώρο και στον χρόνο, παύει να είναι μυστήριο. Τι γίνεται δηλαδή; Παίρνει κανείς για τον Θεό μια αναπόφευκτη θέση. Είναι μία θέση που αν δεν την πάρεις, χάνεις την έννοια του Θεού, κάνεις τον Θεό κτίσμα. Επαναλαμβάνω, όλα αυτά προϋποθέτουν ότι απ’ την αρχή έχεις πάρει την απόφαση ότι δέχεσαι το μυστήριο της Αγίας Τριάδος. Δεν θα το αποδείξεις γιατί ο Θεός είναι Τριάς, προσπαθείς ν’ αποδείξεις το πώς, το πώς θα μπορέσεις να συλλάβεις αυτό το μυστήριο. Με τι είδους στοχασμό και τι είδους σκέψη; Η οποία, όπως θα δούμε, δεν είναι απλώς σκέψη και στοχασμός, για να ικανοποιήσουμε κάποια περιέργεια του νου, αλλά έχει άμεσες συνέπειες. Η ζωή μας όλη αλλάζει εάν ο Θεός δεν είναι Τριαδικός.

Εάν ο Θεός δεν είναι Τριαδικός, είναι άλλο πράγμα η ζωή του ανθρώπου. Αν ο Θεός είναι Τριαδικός, εάν όντως αυτό το μυστήριο είναι αληθινό, δηλαδή εάν αυτή η αντιστροφή που σας έκανα μεταξύ της δικής μας εμπειρίας στην οποία συγκρούεται η ενότητα με την πολλαπλότητα και της εμπειρίας του Θεού ή μάλλον της υπάρξεως του Θεού όπου δεν συγκρούεται, εάν δεν υπάρχει η ενότητα στην οποία η πολλαπλότητα να μην συγκρούεται, τότε πάρα πολλά διακυβεύονται στην ύπαρξή μας. Το δόγμα περί Αγίας Τριάδος είναι το πλουσιότερο υπαρξιακό μήνυμα που μπορεί να έχει μια θρησκεία ή μια φιλοσοφία. Ας επιμείνουμε τώρα στο ιστορικό αποτέλεσμα. Λένε, λοιπόν, οι Καππαδόκες Πατέρες ότι το παράδειγμα, η αναλογία της μιας ανθρώπινης φύσης και των πολλών ανθρώπων μπορεί να εφαρμοσθεί στον Θεό υπό τον όρο ότι δεν εισάγουμε χώρο και χρόνο, πράγμα που είναι, ούτως ή άλλως, αυτονόητο για την ύπαρξη του Θεού. Οπότε, αυτομάτως παύουμε να έχουμε πρόβλημα των τριών θεών μέσα στην Αγία Τριάδα.

Όταν εκφράζουν αυτή την ενότητα, τη μία ουσία, δηλαδή την ενότητα του Θεού με τον όρο ουσία, δημιουργούν αμέσως το εξής πρόβλημα. Εάν η ουσία αυτή προϋπάρχει, και μετά γίνεται κατά κάποιο τρόπο Τριάς, πράγμα που συμβαίνει σε μας τους ανθρώπους, και όπως το είχαν ήδη και οι Έλληνες φιλόσοφοι επισημάνει, λέγοντας ότι όλοι εμείς οι άνθρωποι ερχόμεθα ως όντα χωριστά, διαφορετικά, στην ύπαρξη, από μα προϋπάρχουσα ουσία, μια προϋπάρχουσα φύση. Θα έλεγα η φύση σε μας προϋπάρχει και μετά έρχεται το πρόσωπο. Όταν εγώ ήλθα στον κόσμο δεν ήμουν εγώ που έφερα την ανθρώπινη ουσία, την ανθρώπινη φύση στην ύπαρξη. Η ανθρώπινη φύση προϋπήρχε εμού κι έτσι οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι το είχαν προεκτείνει αυτό γενικά, για να πουν ότι αυτή η ουσία, το γενικό αυτό πράγμα, στο οποίο μετέχουν πολλοί, προϋπάρχει και κατόπιν έρχεται το ειδικό, το πρόσωπο. Και οι μεν Πλατωνικοί μιλούσαν για «γένος υπερκείμενον», οι δε αριστοτελικοί για «γένος υποκείμενον», εννοώντας ότι αυτό που ο καθένας μας είναι χωριστά, είναι σαν χωριστός άνθρωπος, έπεται της υπάρξεως. Για μεν τον Πλατωνισμό έπεται του ιδεώδους ανθρώπου στον οποίο όλοι μετέχουμε, για δε τον Αριστοτελισμό της φύσεως της ανθρώπινης, του είδους του ανθρώπινου απ’ το οποίο όλοι ξεπηδούν. Το ανθρώπινο είδος προηγείται των ανθρώπινων όντων και γι’ αυτό κατά τον Αριστοτέλη με τον θάνατο τα επί μέρους όντα εξαφανίζονται, επιβιώνει το είδος. Επομένως προηγείται σ’ εμάς η ουσία και έπεται το πρόσωπο. Θα δείτε τι υπαρξιακή σημασία έχει αυτό αργότερα.

Οι Καππαδόκες Πατέρες τέμνουν εδώ νέους δρόμους για την φιλοσοφία με αφορμή το δόγμα της Αγίας Τριάδος. Ο Βασίλειος κάνει την εξής δήλωση σαν βάση, σαν αξίωμα της όλης του περαιτέρω επιχειρηματολογίας: Δεν υπάρχει ουσία «γυμνή» όπως λέγει. Μ’ αυτό εννοεί ότι δεν υπάρχει ανυπόστατος ουσία, ουσία που να μην έχει πραγματικές και συγκεκριμένες υποστάσεις. Επομένως είναι αδύνατο να προϋποθέσει την ανθρώπινη φύση, απ’ την οποίαν βγαίνουν τα συγκεκριμένα όντα. Πρέπει τα συγκεκριμένα όντα να τα θεωρήσεις εξ ίσου πρωταρχικά στην οντολογία, με την ουσία του ανθρώπου. Εφ’ όσον γυμνή ουσία δεν υπάρχει, δεν μπορεί να νοηθεί ουσία χωρίς τις συγκεκριμένες υποστάσεις.

Εάν τώρα αυτό το εφαρμόσετε στο ανθρώπινο γένος τι σημαίνει; Ότι η αρχή και η ενότητα, αυτό δηλαδή που εξασφαλίζει την ενότητα του ανθρωπίνου γένους, δεν έγκειται στην ουσία του ανθρώπου, διότι δεν υπήρξε ποτέ ουσία γυμνή. Επί παραδείγματι, ο Αριστοτέλης διακρίνει μεταξύ του ανθρώπου γενικά, - αυτή είναι η ουσία, - και του Καλλία ή του Σωκράτη που είναι τα πρόσωπα, οι υποστάσεις. Στην σκέψη των Καππαδοκών είναι αδύνατον να πεις τον όρο «ανθρώπινη ουσία» χωρίς να υπονοήσεις αυτομάτως τον Καλλία ή τον Σωκράτη ή τον Γιώργο ή τον Κώστα ή κάποιον. Είναι αδύνατον ν’ αναφερθείς στην ουσία καθ’ εαυτήν χωρίς τα συγκεκριμένα πρόσωπα, δεν υπάρχει δηλαδή πρώτα αυτή η γενική ανθρωπότητα. Γίνεται πολλές φορές λόγος και σήμερα ιδιαιτέρως για την ανθρωπότητα. Η ανθρωπότητα είναι οι άνθρωποι οι συγκεκριμένοι. Και όλα αυτά βγαίνουν από το δόγμα της Αγίας Τριάδος. Όσο παράξενο κι αν σας φαίνεται, οι επιπτώσεις στην ανθρωπολογία είναι τεράστιες. Εφ’ όσον δεν υπάρχει γυμνή ουσία και δεν μπορούμε συνεπώς να προϋποθέσουμε σαν αρχή του ανθρωπίνου γένους την ανθρώπινη ουσία ή τον άνθρωπο τον Πλατωνικό τον ιδεώδη, ή την φύση, το είδος του Αριστοτέλη, τότε ποια είναι η αρχή και η αιτία, δηλαδή αυτό που κάνει τον άνθρωπο ένα, αν δεν είναι η ουσία του;

Το θέμα συζητείται και σε μια από τις επιστολές του Μεγ. Βασιλείου σε διάλογο με τον Αμφιλόχιο. Αυτές οι επιστολές ετέθησαν εν αμφιβόλω, αλλά μάλλον είναι γνήσιες, δεν υπάρχει λόγος σοβαρός να τις αμφισβητήσει κανείς. Εν πάση περιπτώσει είναι μέσα στις επιστολές του Μ. Βασιλείου. Σε μια απ’ αυτές τις επιστολές αναλύεται όλο αυτό το πρόβλημα και ο Βασίλειος συμφωνεί με την άποψη, ότι εφ’ όσον δεν υπάρχει ποτέ ουσία γυμνή ανθρώπινη ως αρχή του ανθρώπου, το πρωταρχικό οντολογικό κατηγόρημα του ανθρώπου δεν είναι η ουσία του. Αλλά πρέπει να είναι οπωσδήποτε ένα συγκεκριμένο ον και αυτό είναι ο Αδάμ. Δηλαδή ενώ οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν ότι έλκουμε την καταγωγή μας, την ύπαρξή μας, ως επί μέρους όντα, από την κοινή φύση την ανθρώπινη, πρέπει ως Χριστιανοί να πούμε ότι έλκουμε την ύπαρξή μας ο καθένας από ένα πρόσωπο, τον Αδάμ. Η αιτία του «είναι» μας, δεν είναι η φύση μας, αλλά ένα πρόσωπο.

Εφαρμοζόμενο αυτό στον Θεό, προσέξτε τι συνέπειες έχει: Οι Καππαδόκες εισάγουν για πρώτη φορά στην θεολογία την έννοια του «αιτίου». Δηλαδή ότι ο ένας Θεός δεν είναι μια ουσία αλλά είναι ο Πατήρ και την ενότητα της Τριάδος την εκφράζει ο Πατήρ ως Πρόσωπο και όχι ως ουσία. Βεβαίως η έκφραση: «μία ουσία» εξακολουθεί να παραμένει, όχι όμως με την έννοια της αιτιότητος της ουσίας. Η ουσία δεν είναι αυτό που κάνει τον Θεό να είναι υποστάσεις.

Η ουσία λειτουργεί διαφορετικά πλέον. Αυτό που είναι το έσχατο και πρώτιστο σημείο αναφοράς στην ύπαρξη του Θεού δεν είναι η ουσία αλλά ο Πατήρ, που σημαίνει ότι δεν μπορείς να ξεκινήσεις από την ουσία του Θεού για να φθάσεις μετά στον Πατέρα. Αλλά ξεκινάς από τον Πατέρα, ο Οποίος επειδή δηλώνει Πρόσωπο και όχι ουσία, έχει το χαρακτηριστικό ότι δεν νοείται μόνος. Ενώ η ουσία, μπορεί να νοηθεί και μόνη και φυσικά η ουσία είναι μία.

Ξεφεύγουμε έτσι από την πρωταρχικότητα της μονάδος και εισάγουμε μέσα στην οντολογία, στο είναι του Θεού, την πολλαπλότητα σαν κάτι πρωταρχικό. Διότι η έννοια «Πατήρ» δεν μπορεί να σταθεί χωρίς να υπάρχει και ο Υιός τουλάχιστον. Τίνος Πατήρ θα μπορούσε να είναι, εάν ο Υιός δεν υπήρχε; Πρέπει τότε να πούμε ότι δεν ήταν πάντοτε Πατήρ. Αν ήταν πάντοτε Πατήρ, πάντα υπήρχε και ο Υιός. Δηλαδή αυτή η πολλαπλότητα, η αλληλεξάρτηση των προσώπων γίνεται πρωταρχικό οντολογικό κατηγόρημα, δηλαδή δεν μπορείς να πας πιο πέρα, πιο πίσω απ’ αυτό, ν’ αναζητήσεις κάτι το οποίο προηγείται και οδηγεί σ’ αυτό. Η μία Ουσία δεν προηγείται και δεν είναι «αιτία» του είναι του Θεού. Προηγείται ως αίτιο ο Πατήρ, ο οποίος όμως αυτομάτως βρίσκεται σε κοινωνία, δεν μπορεί να νοηθεί ως μονάς.

Έτσι πρέπει να εννοήσουμε την έκφραση «ο Θεός αγάπη εστί». Στο σημείο αυτό, επειδή έχει άμεση σχέση με το δόγμα το τριαδικό, έγιναν πολλές διευκρινίσεις την εποχή των Καππαδοκών Πατέρων. Διότι ο Θεός είναι αγάπη, είναι κάτι το οποίο δεν το λέει πρώτη φορά ο Χριστιανισμός, το είχε πει ήδη ο Πλάτων. Αλλ’ ο Γρηγόριος απορρίπτει την άποψη ότι ο Θεός είναι αγάπη με την έννοια ότι η θεία φύση ξεχειλίζει από αγαθότητα (!) ως εκχύλισμα κρατήρος. Δηλαδή δεν είναι πλέον η αγάπη ένα συναίσθημα. Δεν είναι αυτό το νόημα της αγάπης. Ο Θεός είναι αγάπη, θα πει ότι ο Θεός συγκροτείται σαν ύπαρξη, υπάρχει, δια μέσου σχέσεων προσωπικών. Η κοινωνία είναι συστατικό πρωταρχικό της υπάρξεως του Θεού. Δεν είναι κάτι που ο Θεός το αποκτά εκ των υστέρων. Όπως μπορούμε να πούμε ότι εγώ υπάρχω και επί πλέον αγαπώ κάποιον. Πρέπει να φαντασθείτε μια περίπτωση που να μην μπορώ να πω ότι εγώ υπάρχω, παρά μόνον εάν όντως βρίσκομαι σε κοινωνία με κάποιον άλλο, αλλιώς χάνω την ταυτότητά μου, εξαφανίζομαι. Κι αυτό είναι το νόημα του ότι ο Θεός πρωταρχικά είναι Πατήρ, δηλαδή χάνει την ταυτότητα εντελώς αν δεν έχει τον Υιό. Και η αγάπη συνεπώς, δηλαδή η κοινωνία αυτή που μας κάνει να υπάρχουμε, δεν είναι συναίσθημα. Η αγάπη δεν είναι ένα συναίσθημα, αλλά είναι μία σχέση που μας κάνει να υπάρχουμε. Τότε η αγάπη πραγματικά αποδεικνύεται αγάπη, όταν κοπεί το υπαρξιακό νήμα και αρχίσεις αμέσως να αιωρείσαι στο κενό. Με τον θάνατο π.χ. κόβεται το νήμα, καταλαβαίνεις ότι δεν υπάρχεις εάν δεν επανασυνδεθεί το νήμα. Διότι το άλλο πρόσωπο, η κοινωνία με το άλλο πρόσωπο δημιουργεί την βάση ολοκλήρου του είναι σου.

Λοιπόν «ο Θεός αγάπη εστί» σημαίνει ουσιαστικά ότι ο Θεός είναι Αγία Τριάς. Δεν είναι τίποτε άλλο. Ότι δηλαδή είναι η ουσία Του κοινωνία. Και τι θα πει: «είναι» κοινωνία; Θα πει ότι δεν μπορούμε να Τον εννοήσουμε ούτε κατ’ επίνοιαν ως Μόνον. Όπως δεν μπορείς να Εννοήσεις τον εαυτό σου στην πραγματική αγάπη μόνον, ποτέ. Εκτός αν αγαπάς τον εαυτό σου, κάτι που δεν είναι πραγματική αγάπη. Αν λοιπόν βγάλεις την Τριάδα από τη μέση και κάνεις τον Θεό μονάδα, τότε αυτομάτως δημιουργείται το πρόβλημα: «ποιον αγαπά ο Θεός». Δεν υπάρχει κανένας άλλος εκτός του Θεού, διότι αυτή είναι η έννοια του Θεού. Είναι άναρχος, προηγείται του κόσμου…

Πολλοί κάνουν αυτή την αφελή σκέψη, ότι ο Θεός είναι αγάπη διότι αγαπά τον κόσμο. Μα ο κόσμος δεν υπήρχε πάντοτε. Εξ’ ορισμού δεν μπορεί να εννοήσουμε τον κόσμο αιώνιο και τον Θεό αιώνιο, συναιώνιο. Εάν λοιπόν ο Θεός αγαπά τον κόσμο κι έτσι υπάρχει ως αγάπη, τότε δεν ήταν πάντα αγάπη, γίνεται αγάπη, δεν είναι αγάπη. Γίνεται όταν ο κόσμος έλθει στην ύπαρξη. Εκτός αν κάνεις το βήμα που κάνει ο Ωριγένης και διάφοροι άλλοι, να μεταφέρεις τον κόσμο στην αιωνιότητα. Δηλαδή να τον θεωρήσεις αιώνιο, ότι κατά κάποιο τρόπο υπήρχε πάντα ο κόσμος μέσα στη σκέψη του Θεού, αλλά τότε χάνεις την ελευθερία του Θεού. Διότι ο Θεός πλέον είναι υποχρεωμένος να έχει τον κόσμο, δεν μπορεί να υπάρχει χωρίς τον κόσμο. Εάν ο Θεός – και αυτό είναι Βιβλική απαίτηση – είναι απόλυτα υπερβατικός. Εάν ο Θεός είναι νοητός, και πρέπει να είναι νοητός χωρίς την ύπαρξη του κόσμου, τότε οπωσδήποτε ή α) δεν είναι αγάπη, ή β) αγαπά τον Εαυτό Του, που δεν είναι αγάπη, ή γ) είναι Τριάς.

Αυτή η έκφραση: «αγαπώ τον εαυτό μου» προϋποθέτει ένα υποκείμενο και ένα ρήμα. Αγαπά ο Πατήρ τον Υιόν, ο Υιός αγαπά τον Πατέρα, ο Πατήρ το Πνεύμα, το Πνεύμα τον Πατέρα και τον Υιόν… αγαπούν πάντοτε περισσότερα του ενός. Και μ’ αυτόν τον τρόπον ο Θεός δεν αγαπά τον εαυτό Του δηλ. ατομιστικά, αγαπά κάποιο πρόσωπο, αγαπά ως πρόσωπο διότι ο Θεός είναι Πατήρ, πρόσωπο. Η ουσία δεν αγαπά, το Πρόσωπο αγαπά.

Με τον Αυγουστίνο όλα αυτά που σας είπα ως τώρα διαγράφονται. Διότι, αρχίζει μετά εντελώς νέα τοποθέτηση απ’ την οποίαν εξαρτώνται πάρα πολλά πράγματα, όπως το Filioque και πολλά άλλα. Αλλά το Filioque είναι παρωνυχίδα μπροστά στην ουσία του προβλήματος, που συνοψίζεται στο εξής: «Εάν προηγείται η ουσία στο είναι του Θεού ή προηγείται το πρόσωπο. Διότι ο Αυγουστίνος δεν μπόρεσε να συλλάβει την σκέψη των Καππαδοκών στο σημείο αυτό και έκανε το λάθος να θεωρήσει την Ουσία του Θεού την μία Ουσία ως τον Ένα Θεό. Οπότε δημιουργήθηκαν τεράστια προβλήματα. Και θα πρέπει στο επόμενο μάθημα πριν κλείσουμε την ιστορική αναδρομή να δούμε την θέση του Αυγουστίνου. Και μετά θα πάμε στην ερμηνεία την υπαρξιακή, δηλαδή να δούμε όλα αυτά τα πράγματα. Έχουν καμία σημασία, ή τα λέμε εμείς οι θεολόγοι απλώς για να τηρούμε την παράδοση; Μπορείς εξ’ άλλου να τα λες χωρίς να τα εξηγείς; Οι Πατέρες κουράστηκαν να τα εξηγήσουν διότι έβλεπαν τεράστιες υπαρξιακές συνέπειες στο περί Αγίας Τριάδος δόγμα.

Οἱ Καππαδόκαι, χωρὶς νὰ φθάνουν εἰς τὰς ἀκραίας θέσεις τῶν παλαιῶν Ἀλεξανδρινῶν, δίδουν μίαν ἐξιδανικευμένην εἰκόνα τῆς παραδεισίας ζωῆς. Ὁ ἄνθρωπος ὡς εἰκὼν τοῦ ἀφθάρτου Θεοῦ ἀπεικόνιζε τὸ ἀρχέτυπον κάλλος εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς καὶ ἦτο ἀπαθής. Λοιπὸν ὁ Χρυσόστομος διδάσκει ὁμοίως ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἦτο ἐξ ἀρχῆς ἀθάνατος καὶ εἶχε σῶμα ἄφθαρτον, ὡς χρυσοῦν ἄγαλμα ρίπτον ἐκθαμβωτικὴν λάμψιν καθὼς ἐξέρχεται τοῦ χωνευτηρίου(3). Συνέβαινεν ὅμως νὰ μὴ εἶναι πλήρως ἀπηρτισμένη ἡ ἐξαίρετος αὐτὴ κατάστασις τῶν πρωτοπλάστων, νὰ μὴ εἶναι φυσικὴ ἰδιότης ἡ ἀφθαρσία τοῦ σώματος, ἀλλὰ δυνατότης(4). Ἐὰν συνεξετάσωμεν καὶ μερικὰ ἄλλα στοιχεῖα τῆς ἐν προκειμένῳ διδασκαλίας τοῦ Χρυσοστόμου, ὅπως εἶναι ἐπὶ παραδείγματι ὁ ὁρισμὸς τῆς ἀπωλείας τοῦ ἀρχικοῦ ἀγαθοῦ τοῦ πρωτοπλάστου ὡς «Θεοῦ ἀλλοτριώσεως»(5), παρατηροῦμεν ὅτι οὗτος δὲν ἐνεργεῖ ἀρνητικῶς ἀλλὰ καὶ θετικῶς, ἤτοι ἀφ' ἑνὸς μὲν ἀφίσταται κατὰ τί τῶν ἄλλων Ἄντιοχειανῶν καὶ πλησιάζει κατά τι πρὸς τὰς θέσεις τῶν Καππαδοκῶν. Εἶναι φανερὸν ὅτι καταβάλλει συνειδητὴν προσπάθειαν νὰ χαράξῃ μέσην ὁδὸν μεταξὺ ἀντιοχειανῆς καὶ καππαδοκικῆς θεολογίας.

Διαβάστε και το

*
Φωτογραφία
*
Η αίσθηση της γεύσης

Τρίτη, 20 Ιανουαρίου 2009
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος (25 Ιανουαρίου)


Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινούπολης

Ο Άγιος Γρηγόριος έζησε κατά την εποχή του βασιλέα Ουάλεντος (364-378 μ.Χ.). Καταγόταν από τον Πόντο και γεννήθηκε σε ένα μικρό χωριό της περιοχής της Ναζιανζού, που λεγόταν Αριανζός, το 330 μ.Χ. Ναζιανζηνός ονομάσθηκε, επειδή έζησε τον περισσότερο χρόνο της ζωής του στη Ναζιανζό, όπου ήταν και το πατρικό του σπίτι. Ο πατέρας του, ο Άγιος Γρηγόριος Επίσκοπος Ναζιανζού, ήταν πριν γίνει Επίσκοπος, ένας πολύ πλούσιος άρχοντας της Ναζιανζού. Κατείχε μεγάλη θέση στον δημόσιο βίο και ανήκε σε μια ιουδαίο-εθνική αίρεση που λεγόταν των «Υψισταρίων». Η μητέρα του, η Αγία Νόννα, ήταν Ορθόδοξη. Η ευσέβεια και η αρετή της επηρέασαν τον σύζυγό της και τον έκαναν να μεταστραφεί στην αληθινή πίστη. Οι γονείς του, Γρηγόριος και Νόννα, δεν είχαν παιδιά και ικέτευαν τον Θεό να χαρίσει σε αυτούς την χαρά της τεκνοποιίας. Και πράγματι, η προσευχή τους εισακούσθηκε και η Νόννα γέννησε τον Άγιο Γρηγόριο, τον οποίο πριν ακόμα αυτός γεννηθεί είχε υποσχεθεί αν τον αφιερώσει στον Θεό. Πολλές φορές ο Άγιος Γρηγόριος παραβάλλει τους γονείς του με τον Αβραάμ και τη Σάρρα, οι οποίοι σε μεγάλη ηλικία απέκτησαν τον Ισαάκ. Σπουδαίες ήταν οι προσπάθειες των γονέων αυτού να μορφώσουν και να εμφυσήσουν στον πρωτότοκο υιό τους την αγάπη προς τα γράμματα και την χριστιανική πίστη. Από την παιδική ηλικία ενέπνευσαν σε αυτόν έντονη και βαθιά θρησκευτικότητα, ώστε αυτός από ευσέβεια και πνευματικότητα, υποσχέθηκε στον εαυτό του να ζήσει με αγνεία και παρθενία. Ο Άγιος Γρηγόριος, χάρη στην δυνατότητα που είχε ο πατέρας του, έκανε λαμπρές σπουδές. Σπούδασε σε όλα τα τότε μεγάλα κέντρα πολιτισμού: τη Ναζιανζό, την Καισάρεια της Καππαδοκίας, την Καισάρεια της Παλαιστίνης, την Αντιόχεια, την Αλεξάνδρεια, την Αθήνα. Η Κωνσταντινούπολη δεν είχε γίνει ακόμη κέντρο πολιτισμού και η Ρώμη δεν είχε τότε κάτι αξιόλογο για τους Έλληνες. Στις πόλεις αυτές μελέτησε τις πλουσιότερες βιβλιοθήκες και άκουσε τους σοφότερους διδασκάλους, μεταξύ των οποίων τον Δίδυμο τον Τυφλό, που τότε διηύθυνε τη θεολογική σχολή της Αλεξάνδρειας και τους φιλόσοφους Θεσπέσιο στην Καισάρεια και Ιμέριο και Προαιρέσιο στην Αθήνα. Για τον Προαιρέσιο γίνεται δεκτό ότι ήταν Χριστιανός. Οι σπουδές δεν έκαναν τον Άγιο να επαρθεί. Αντίθετα, κατάλαβε όλη την ματαιότητα του κόσμου και της σοφίας του. Ένιωσε, ότι η ανθρώπινη γνώση έχει ασήμαντη σημασία μπροστά στην γνώση της σοφίας του Θεού. Ο ίδιος, ο Άγιος Γρηγόριος, παραλληλίζει τον εαυτό του με τον Σαούλ που έτρεχε χωρίς να ξέρει. Αυτό που τελικά βρήκε κατά την διάρκεια των σπουδών του ήταν ένα «Βασίλειο». Ο τρόπος με τον οποίο αναφέρει το γεγονός της φιλίας του με τον Άγιο Βασίλειο, Αρχιεπίσκοπο Καισαρείας, ήταν μεγαλύτερο εύρημα και από ένα ολόκληρο βασίλειο. Όταν τελείωσε τις σπουδές του ο Άγιος, ήταν ώριμος άνδρας ηλικίας 30 ετών. Όμως δεν είχε ακόμη βαπτισθεί. Και αγωνιούσε να μην πεθάνει, πριν επιστρέψει στον πατέρα του και βαπτισθεί. Γι αυτό και όταν, ενώ μετέβαινε από την Αλεξάνδρεια στην Αθήνα, έγινε μεγάλη τρικυμία, φοβήθηκε πολύ και παρακάλεσε να τον ελεήσει ο Θεός, να βοηθήσει να μην πνιγεί, για να αξιωθεί του ενδύματος του Αγίου Βαπτίσματος. Το βάπτισμα του Γρηγορίου το επακολούθησε συνειδητός πνευματικός αγώνας. Νηστεία, προσευχή, αγρυπνία. Αγώνας για την κάθαρση, την πνευματική πρόοδο, τη θέωση. Μαζί με τον ομόφρονα, ομότροπο και ομόψυχό του Άγιο Βασίλειο απομονώθηκαν κάπου στον Πόντο και παραδόθηκαν κυριολεκτικά στην προσευχή και την άσκηση. Ο αγώνας τους ευλογήθηκε από Εκείνον που θέλει να γινόμαστε βιαστές της βασιλείας Του. Αξιώθηκαν και οι δύο μεγάλων πνευματικών χαρισμάτων. Μάλιστα ο Άγιος Γρηγόριος κάνει επανειλημμένως λόγο για τις πνευματικές του εμπειρίες και τα ουράνια χαρίσματα που η χάρη του Θεού του χάρισε. Οι εμπειρίες του αυτές πρέπει να ήταν πολύ υψηλές, αφού ο ίδιος παραβάλλει αυτά που έβλεπε με αυτά του θεόπτου Προφήτου Μωυσέως και του Αποστόλου Παύλου, που «πορευόμενος εις Δαμασκόν» είδε τον Κύριο της Δόξας και ανέβηκε μέχρι τρίτου ουρανού και είδε τα άρρητα ρήματα, τη δόξα της βασιλείας του Θεού. Γρήγορα κάλεσε ο θεός τον Γρηγόριο στην διακονία Του. Τα τέλη του έτους 360 μ.Χ. επιστρέφει στη Ναζιανζό. Ο Γέρων, έχοντας ανάγκη από βοηθό και συνεργάτη στη «νυκτομαχία», όπως χαρακτήριζε την ιεροσύνη, θέλησε να τον χειροτονήσει Πρεσβύτερο, επειδή έβλεπε στο πρόσωπό του όχι μόνο τον αφοσιωμένο υιό, αλλά και τον ζηλωτή για την σωτηρία των ψυχών λειτουργό του Κυρίου. Ο Γρηγόριος αρνήθηκε. Την άρνησή του όμως έκαμψε το βάρος του διπλού αξιώματος του Γέροντος Γρηγορίου (πατέρας κατά σάρκα και πνευματικός πατέρας), που ο Γρηγόριος ήξερε μόνο να ευλαβείται. Έκανε υπακοή στην εντολή του Γέροντος Επισκόπου και χειροτονήθηκε. Αμέσως μετά την χειροτονία του ζήτησε ανακούφιση στην μόνωση και την προσευχή. Αποσύρθηκε λοιπόν στο ερημητήριό του, στη γαλήνη της νοεράς προσευχής. Και βρήκε τη γαλήνη και την πορεία του. Και επέστρεψε με ειρήνη στην καρδιά να αναλάβει το πνευματικό του έργο, που το άρχισε με τον περίφημο θεολογικό λόγο περί του Πάσχα και τη δικαιολόγηση της φυγής του. Διακονούσε με ιερό ζήλο στο πλευρό του πατέρα του, όταν ο Αρχιεπίσκοπος Καισαρείας της Καππαδοκίας και έξαρχος Πόντου Βασίλειος τον εξέλεξε Επίσκοπο της μικρής πόλεως Σάσιμα. Σκοπός του ήταν να περιφρουρήσει τη δικαιοδοσία της τοπικής του Εκκλησίας από τις διεκδικήσεις ενός νέου Μητροπολίτη, του Τυάνων Ανθίμου. Το γεγονός αυτό έθλιψε ακόμη πιο πολύ τον Γρηγόριο. Αντέδρασε. Εξέφρασε την πικρία του. Τελικά όμως υπάκουσε, αλλά δεν πήγε ποτέ στα Σάσιμα. Ένα χρονικό διάστημα έμεινε στη Ναζιανζό, ως βοηθός του πατέρα του, ενδίδοντας στην παράκλησή του. Και όταν εκείνος κοιμήθηκε, το 374 μ.Χ., ο Θεολόγος συνέχισε να ποιμαίνει την Εκκλησία των Ναζιανζών, ως τοποτηρητής, χωρίς να παύσει να τους παρακαλεί να εκλέξουν και να χειροτονήσουν τον κανονικό τους Επίσκοπο. Και επειδή αυτό αργούσε, στεναχωρημένος εγκατέλειψε την πόλη και κατέφυγε στην Σελεύκεια της Ισαυρίας, όπου, κοντά στο ναό της Αγίας Θέκλας, αναζήτησε την ειρήνη και την ησυχία στην προσευχή και έμεινε εκεί επί πέντε σχεδόν έτη μελετώντας και συγγράφοντας. Την άνοιξη του έτους 379 μ.Χ. οι λίγοι Χριστιανοί τον κάλεσαν στην Κωνσταντινούπολη να αγωνισθεί για την Ορθόδοξη πίστη, αφού στην Πόλη δέσποζαν οι Αρειανοί. Ήταν τόση η διάδοση και η επικράτησή τους, ώστε ο Άγιος Γρηγόριος δεν βρήκε ούτε ένα παρεκκλήσι στα χέρια των Ορθοδόξων. Κατόπιν τούτου άρχισε να λειτουργεί και να κηρύττει σε ένα σπίτι που ο ίδιος διαμόρφωσε σε ναό και το ονόμασε Αγία Αναστασία, δηλαδή της Αναστάσεως της Ορθοδοξίας. Εκεί ο Άγιος εξεφώνησε τα περίφημα θεολογικά κηρύγματά του. Η επίδρασή τους και ιδίως των πέντε Θεολογικών Λόγων του ήταν τόση, ώστε οι Αρειανοί φανατικοί, πήραν την απόφαση να τον εξολοθρεύσουν. Τον έβρισαν. Τον κακολόγησαν. Τον κτύπησαν. Τον γρονθοκόπησαν. Τον λιθοβόλησαν. Έβαλαν μάλιστα και κάποιον να τον φονεύσει. Και θα τον σκότωνε. Αλλά νικημένος από την αγιοσύνη της πραότητάς του, ομολόγησε στον ίδιο την αλήθεια την στιγμή που είχε πάει να τον σφάξει. Με όπλο το λόγο του Θεού, τη μάχαιρα του πνεύματος, νικούσε τους εχθρούς της πίστεως σαν τον Μωυσή. Πράγματι, οι Αρειανοί όλο και λιγόστευαν. Ο Άγιος Θεοδόσιος, ευχαριστημένος από το έργο του Γρηγορίου, τον κατέστησε το έτος 380 μ.Χ. Πατριάρχη και τον ενθρόνισε στο ναό των Αγίων Αποστόλων Κωνσταντινουπόλεως. Όμως οι Ορθόδοξοι Επίσκοποι δεν είχαν όλοι την ορθή κρίση. Μερικοί μεθυσμένοι από φθόνο κάκιζαν τον Άγιο, διότι δεν πίεζε τον βασιλέα να αφαιρέσει τις εκκλησίες από τους αιρετικούς και να τους απαγορεύσει να τελούν την λατρεία τους. Σε απάντηση ο Άγιος Γρηγόριος τόνιζε, ότι ο Χριστός δεν έχει ανάγκη τις λόγχες του Καίσαρος και ότι του είναι αρκετή σαν όπλο η αλήθεια. Και πράγματι, η αλήθεια νίκησε. Το έτος 381 μ.Χ. συνήλθε η ΒΟικουμενική Σύνοδος. Πρόεδρος ήταν ο Άγιος Μελέτιος Αντιοχείας. Αυτή η Οικουμενική Σύνοδος ολοκλήρωσε το έργο της Α Οικουμενικής Συνόδου. Καταδίκασε τους Αρειανούς και τους Πνευματομάχους Ευνομιανούς και συμπλήρωσε το Σύμβολο της Πίστεως. Το διαμόρφωσε στην σημερινή του μορφή. Έτσι έλαμψε η δόξα της Αγίας Τριάδος, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Ακόμη, η Σύνοδος καταδίκασε τον Απολλιναρισμό, που διαιρούσε τον άνθρωπο σε τρία μέρη (σώμα, ψυχή και νου) και δίδασκε ότι ο Χριστός δεν έχει λάβει ανθρώπινο πνεύμα, παρουσιάζοντας τον Χριστό ατελή και όχι τέλειο άνθρωπο. Έτσι όμως κατέστρεφε το σωτηριολογικό έργο του Κυρίου και την ανθρωπότητά Του, διότι καθετί που δεν προσλαμβάνεται υπό του Χριστού μένει αθεράπευτο και ανίατο. Τρίτον, η Β Οικουμενική Σύνοδος καταδίκασε τον απόλυτο προορισμό, τον οποίο δίδαξαν αργότερα ο Καλβίνος, ο Αυγουστίνος και ο Λούθηρος και όλος ο Προτεσταντισμός. Τέλος αναγνώρισε τον Άγιο Γρηγόριο ως κανονικό Αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως. Ο Πρόεδρος της Συνόδου, Άγιος Μελέτιος, κοιμήθηκε ενώ διαρκούσε η Σύνοδος. Η Σύνοδος τον τίμησε ως Απόστολο. Ο Άγιος Γρηγόριος εξεφώνησε τότε λαμπρό επικήδειο, λόγο που άρχιζε με τα λόγια: «ηύξησεν ημίν τον αριθμόν των Αποστόλων». Διάδοχός του στην προεδρία της Συνόδου έγινε ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως. Αλλά μετά από λίγο το κλίμα άλλαξε. Έφθασε στην Κωνσταντινούπολη για να συμμετάσχει στην Σύνοδο, ο Πέτρος ο Β, ο Πατριάρχης Αλεξάνδρειας, με τους Αιγυπτίους και Μακεδόνες Επισκόπους. Αυτοί ήδη είχαν πάρει θέση εχθρική έναντι του Αγίου Γρηγορίου. Δεν τον αναγνώριζαν σαν κανονικό Αρχιεπίσκοπο, επειδή τάχα είχε μετατεθεί από τα Σάσιμα. Και είχαν εντελώς αντικανονικά και παράνομα χειροτονήσει Πατριάρχη τον Μάξιμο τον Κυνικό, που ήταν μεν Ορθόδοξος αλλά έμεινε στην ιστορία σαν ένα αινιγματικό πρόσωπο. Ο Πέτρος έθεσε στην Σύνοδο το θέμα της κανονικότητας. Ο Άγιος Γρηγόριος, ενώ είχε την δύναμη να συντρίψει κάθε αντίσταση, διότι παράλληλα προς την υποστήριξη των Επισκόπων είχε και την συμπαράσταση του αυτοκράτορα, αηδίασε και παραιτήθηκε με τούτα τα λόγια: «Δεν είμαι σεμνότερος του Προφήτη Ιωνά. Αν εγώ είμαι αιτία ταραχής στην Εκκλησία, ρίχνω τον εαυτό μου στη θάλασσα». Ευθύς μετά την παραίτησή του λειτούργησε στον καθεδρικό ναό της Κωνσταντινουπόλεως, για να αποχαιρετίσει το ποίμνιό του. Και έφυγε χωρίς να περιμένει να λήξουν οι εργασίες της Συνόδου. Επέστρεψε στη Ναζιανζό και για λίγο έμεινε απομονωμένος εκεί για να γαληνεύσει. Ο Άγιος, σε κείμενά του, διεκτραγωδεί την εκκλησιαστική κατάσταση, όταν επιχειρεί να κάνει σύγκριση των όσων συμβαίνουν εντός της Εκκλησίας με τα όσα συμβαίνουν εκτός αυτής. Έτσι λέγει, πρέπει να οδύρεται κανείς, όταν διαπιστώνει την ύπαρξη ενότητας στους κοσμικούς οργανισμούς, στις πόλεις, στους οίκους, στο στράτευμα και όμως να απουσιάζει από τον κατ εξοχήν κήρυκα και θεματοφύλακα της ειρήνης, την Εκκλησία και τους πιστούς της. Βεβαίως η αποχώρησή του δεν σήμαινε ότι θα έπαυε να ενδιαφέρεται για την επίτευξη ενότητας και για την επικράτηση της ειρήνης στην Εκκλησία, για τα δύο αυτά υπέρτατα αγαθά. Το έτος 383 μ.Χ. η υγεία του υπέστη σοβαρό κλονισμό. Πρότεινε ως Επίσκοπο τον Πρεσβύτερο Ευλάλιο και αποσύρθηκε οριστικά στην ησυχία της Αριανζού, όπου και κοιμήθηκε με ειρήνη το 390 μ.Χ. Η Σύναξη του Αγίου Γρηγορίου ετελείτο στην αγιότατη Μεγάλη Εκκλησία και στο μαρτυρικό ναό της Αγίας Αναστασίας, η οποία βρίσκεται στην είσοδο της τοποθεσίας που ονομάζεται Δομνίνου, καθώς επίσης και στο ναό των Αγίων Αποστόλων, όπου ο φιλόχριστος βασιλέας Κωνσταντίνος ο Πορφυρογέννητος εναπέθεσε το ιερό λείψανο του Αγίου, όταν το μετέφερε από τη Ναζιανζό της Καππαδοκίας στην Κωνσταντινούπολη. Κατά την δεύτερη μέρα του Πάσχα οι αυτοκράτορες μετέβαιναν, για να εκκλησιασθούν, στο ναό των Αγίων Αποστόλων και εύχονταν ενώπιον του ιερού λειψάνου του Αγίου Γρηγορίου. Τα έργα του Αγίου Γρηγορίου είναι σχετικώς λίγα. Δεν έχουν την έκταση των έργων άλλων Πατέρων. Παρά ταύτα έχουν βάθος και δύναμη περισσότερο από κάθε άλλου. Τα έργα του υπήρξαν πάντοτε η μεγαλύτερη πηγή των δογμάτων. Γιαυτό έγινε και ο κατεξοχήν θεολόγος της Εκκλησίας και η πηγή της εκφράσεως της λατρείας.

Ως βασική αρχή του Γρηγορίου για την αντιμετώπιση των ταραχών, των διενέξεων και διχονοιών πού προκαλούσαν την διάσπαση της ενότητος και τη διατάραξη της ειρήνης της Εκκλησίας, είχε το ειρηνεύομεν εννόμως μαχόμενοι και πάντοτε μέσα στα πλαίσια των όρων του πνεύματος1. Προσπαθούσε να συνδυάζει άριστα τον έλεγχο και την παρρησία με την αγάπη και την ταπεινοφροσύνη. Διότι, όπως αναφέρει, εστίν ανδρός μεγαλόφρονος φίλων αποδέχεσθαι ελευθερίαν ή εχθρών κολακίαν2.
Στις οποιεσδήποτε παρουσιαζόμενες διαφορές μεταξύ των Ορθοδόξων, ο ίδιος ηγωνίζετο για το ύψιστο αγαθό της ειρήνης, υπέρ της οποίας εξεφώνησε ειδικά προς τούτο μία σειρά τριών λόγων «περί ειρήνης», και το σπουδαιότερο, υπέρ της οποίας προσέφερε τον ίδιο τον εαυτό του. Οι ειρηνικοί αυτοί λόγοι του Γρηγορίου συνδέονται άμεσα με την ειρηνευτική δραστηριότητα, την οποία ανέπτυξε για την επικράτηση της ειρήνης μέσα στην Εκκλησία.

Όπως από τους πέντε θεολογικούς του λόγους, πού εξεφώνησε, επονομάσθηκε θεολόγος και με την προσωνυμία αυτή έμεινε στην ιστορία της Εκκλησίας «Γρηγόριος ο Θεολόγος», κατά παρόμοιο και ανάλογο τρόπο με τους τρεις εκφωνηθέντες λόγους του ο Γρηγόριος μπορεί να χαρακτηρισθεί ως ειρηνοποιός. Ο Γρηγόριος δεν περιορίσθηκε μόνο στη θεωρητική διατύπωση της περί ειρήνης διδασκαλίας του, αλλά ό ίδιος την έκανε πράξη με την ίδια τη ζωή του.
Τον Α' ειρηνικό λόγο3 εξεφώνισε το 364 ο Γρηγόριος, όταν διεπίστωσε ότι αποφεύχθηκε το σχίσμα στην Εκκλησία της επισκοπής Ναζιανζού, αιτία του οποίου θεωρήθηκε ο επίσκοπος της Ναζιανζού Γρηγόριος, πατέρας του Γρηγορίου, ο οποίος, φαίνεται από απλότητα και μάλλον από άγνοια των δογματικών λεπτομερειών, υπέγραψε κάποιο ομοουσιανό φιλοαρειανικού περιεχομένου σύμβολο, το οποίο, ας σημειωθεί, ότι τότε εχαρακτηρίζετο ως τόπος ειρήνης. Η ενέργεια αυτή του επισκόπου Γρηγορίου προκάλεσε την εξέγερση μεγάλου μέρους του ορθοδόξου λαού και ιδία των μοναχών της περιοχής με αποτέλεσμα να επέλθει διακοπή κοινωνίας με τον επίσκοπό τους και να οδηγείται σε σχίσμα η Εκκλησία της Ναζιανζού.

Με την παρέμβαση όμως του, υιού, Γρηγορίου, ο οποίος εγνώριζε ότι ο πατέρας του ουδέποτε είχε αρνηθεί το Σύμβουλο Νικαίας, καθώς και με τη μεσολάβηση του Μ. Βασιλείου, επείσθη ο επίσκοπος, (πατήρ του), Γρηγόριος και εδέχθη ορθόδοξη ομολογία, ταχθείς υπέρ του Ομοουσίου4 και έτσι αποφεύχθηκε το σχίσμα, αποκαταστάθηκε η κοινωνία του επισκόπου με το ποίμνιό του και τους μοναχούς και επιτεύχθηκε η ενότητα και η ειρήνη στην Εκκλησία της Ναζιανζού.
Με τον εκφωνηθέντα Α' λόγο του ο Γρηγόριος εκφράζει την χαρά του για την επιτευχθείσα συμφιλίωση και αποκατάσταση της διασαλευθείσης ειρήνης στους κόλπους της Εκκλησίας.
Λέγει σχετικά ότι Θεού μεν και των θείων εγγύς, όσοι το της ειρήνης αγαθόν ασπαζόμενοι φαίνονται, και τω εναντίω τη στάσει απεχθανόμενοί τε και δυσχεραίνοντες5. Και κατακλείει τον λόγον του λέγων: ταύτα ειδότες, αδελφοί, περιλάβωμεν αλλήλους, περιπτυξώμεθα, γενώμεθα γνησίως εν, μιμησώμεθα τον το μεσότοιχον τον φραγμού λύσαντα και δια τον αίματος αυτού πάντα συναγαγόντα και ειρηνεύσαντα. . . αλλά πάντες μένωμεν εν ενί πνεύματι, μια ψυχή συναθλούντες τη πίστει του ευαγγελίου, σύμψυχοι, το εν φρονούντες. . . 6.

Έτσι, κατά τον Γρηγόριο, η ειρήνη είναι αναγκαία και αυτονόητη κατάσταση στη ζωή της Εκκλησίας, η δε απουσία της επιφέρει κλονισμό της βάσεως του Χριστιανισμού. Χωρίς ειρήνη, αγάπη και ενότητα δεν νοείται σωστή χριστιανική ζωή και εκκλησιαστική κοινωνία μεταξύ των μελών της είτε λαϊκοί είναι αυτοί είτε κληρικοί. Διότι η αγάπη, η ειρήνη και η ενότητα αποτελούν τα βασικότερα και ουσιαστικότερα γνωρίσματα κάθε ενσυνειδήτου μέλους της Εκκλησίας, δεδομένου ότι ο Θεός είναι Θεός αγάπης, ειρήνης και ενότητος.


Τον Β' ειρηνικό λόγο7 τον εξεφώνισε στην Κωνσταντινούπολη το 379, όταν ο κίνδυνος από το λεγόμενο Αντιοχειανό σχίσμα απείλησε την ενότητα και ειρήνη και της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως. Στον λόγο του αυτόν ο Γρηγόριος απεικονίζει με τα μελανότερα χρώματα8 τις εσωτερικές διχόνοιες και εκκλησιαστικές διενέξεις μεταξύ των Ορθοδόξων. Σχετικά με τη διένεξη αυτή των Ορθοδόξων της Εκκλησίας της Αντιοχείας, την οποία χαρακτηρίζει έναγχον ημίν επαναστάσαν ζυγομαχίαν αδελφικήν9 και θέλοντας να μείνει πιστός στη μνήμη του Μ. Βασιλείου, αλλά και ακολουθώντας την ίδια με εκείνον εκκλησιαστική πολιτική, τάχθηκε με τη μερίδα των Ορθοδόξων, που ανεγνώριζε και ακολουθούσε τον επίσκοπο Μελέτιο. Ο ίδιος διεκήρυσσε με έμφαση ότι αυτός, ο αγωνιστής της ειρήνης, θα συνεχίζει να αγωνίζεται για το ύψιστο αυτό αγαθό και ότι θα επιμένει με τις άοκνες ειρηνευτικές προσπάθειές του για την οριστική επικράτηση της ειρήνης στους κόλπους της Εκκλησίας γενικότερα. Είναι φανερό ότι ο Γρηγόριος αντιμετώπισε με επιτυχία και αυτή την εκκλησιαστική κρίση, γιατί αρχίζει τον ειρηνικό αυτό λόγο του, αναφωνών: Ειρήνη φίλη, το γλυκύ και πράγμα και όνομα. . . ειρήνη φίλη, το εμόν μελέτημα και καλλώπισμα, ην Θεού τε είναι ακούομεν και ης Θεός τον Θεόν και αυτόθεον, ως εν τω «ειρήνη του Θεού» και «Θεός της ειρήνης» και «Αυτός εστίν η ειρήνη ημών». . . Ειρήνη φίλη, το παρά πάντων μεν επαινούμενον αγαθόν υπ' ολίγων δέ φυλασσόμενον, που ποτε απέλιπες ημάς. . . και πότε επανήξεις ημίν; Ελθέ, ελθέ, τάχιον-τάχιον10. Και διερωτάται, απορών: Εχρήν γάρ, επειδή θεότης ήνωται, διαιρείσθαι την ανθρωπότητα και περί τον νουν ανοηταίνειν τους τάλλα σοφούς;11 Και παρατηρεί: αιδεσθώμεν το δώρον του ειρηνικού, την ειρήνην. . . και ένα πόλεμον ειδώμεν, τον κατά της αντικείμενης δυνάμεως. . . Ηττηθώμεν, ίνα νικήσωμεν12.


Ο Γρηγόριος με όσα ανέφερε στο λόγο εννοεί προφανώς ότι επήλθε επί τέλους ειρήνευση ανάμεσα στο ορθόδοξο ποίμνιό του και αποκαταστάθηκε και πάλιν η ηρεμία στα εκκλησιαστικά πράγματα από το Αντιοχειανό σχίσμα.

Stem game: Adolf Anderssen vs Emil Schallopp (1864) 1-0

1.e4 e5 2.f4 d5 3.Nf3 dxe4 4.Nxe5 Bd6 5.Bc4 Bxe5 6.fxe5 Qd4 7.Qe2 Qxe5 8.d4 Qxd4 9.Nc3 Nf6 10.Be3 Qd8 11.O-O h6 12.Bc5 Nbd7 13.Qxe4+ Nxe4 14.Bxf7# 1-0

Oi δύο νενέκοι θέλουν να ενωθει η ελευθερη κυπρος με τα καταχόμενα με τουρκικη συνδιακυβερνηση!Είναι δηλαδή σαν να μπει ενας κλεφτης--εγκληματιας μεσα στο σπιτι σου και εσυ να τον δεκτεις σαν συνιδιοκτητη του σπιτιού σου!και μάλιστα να καυχιέσαι κιόλας ότι έλυσες το πρόβλημα!!!Ρε άντε στείλτε τα mirage na βομβαρδισουν τα κατεχομενα να δειτε πως λυνεται το κυπριακο...προδοτες ολοι και μπουχεσες!!!δεν τιματε τα παντελονια σας πουλημενοι...

1.Πιστεύω εις ένα Θεόν, Πατέρα, Παντοκράτορα, ποιητήν ουρανού και γης, ορατών τε πάντων και αοράτων.
2. Και εις ένα Κύριον Ιησούν Χριστόν, τον Υιόν του Θεού τον μονογενή, τον εκ του Πατρός γεννηθέντα προ πάντων των αιώνων. Φως εκ φωτός, Θεόν αληθινόν εκ Θεού αληθινού γεννηθέντα, ου ποιηθέντα, ομοούσιον τω Πατρί, δι' ου τα πάντα εγένετο.
3.Τον δι' ημάς τους ανθρώπους και δια την ημετέραν σωτηρίαν κατελθόντα εκ των ουρανών, και σαρκωθέντα εκ Πνεύματος Αγίου, και Μαρίας της Παρθένου, και ενανθρωπήσαντα. 4.Σταυρωθέντα τε υπέρ ημών επί Ποντίου Πιλάτου, και παθόντα, και ταφέντα. Και αναστάντα τη τρίτη ημέρα κατά τας Γραφάς.
5.Και ανελθόνται εις τους ουρανούς, και καθεζόμενον εκ δεξιών του Πατρός. Και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς, Ου της Βασιλείας ουκ έσται τέλος.
6.Και εις το Πνεύμα το Αγιον, το Κύριον, το Ζωοποιόν, το εκ του Πατρός εκπορευόμενον, το συν Πατρί και Υιώ συμπροσκυνούμενον και συνδοξαζόμενον, το λαλήσαν διά των Προφητών. Εις Μίαν, Αγία, Καθολικήν, και Αποστολικήν Εκκλησίαν. Ομολογώ έν Βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών. Προσδοκώ Ανάστασιν νεκρών, και ζωήν του μέλλοντος αιώνος. Αμήν.

Ανασκαφές στο σπηλαιοβάραθρο στους πρόποδες του Ταϋγέτου δείχνουν ότι οι αρχαίοι Σπαρτιάτες δεν έριχναν εκεί βρέφη, αλλά αιχμαλώτους και εγκληματίες

Η αρχαία Σπάρτη έριχνε στον Καιάδα αιχμαλώτους και καταδικασμένους σε θάνατο για κακουργήματα, όχι όμως και βρέφη.

Οι ανασκαφικές διερευνήσεις στο σπηλαιοβάραθρο που ταυτίζεται με τον Καιάδα, το οποίο βρίσκεται στις υπώρειες του Ταϋγέτου, σε υψόμετρο 750 μ. και στα όρια του οικισμού Τρύπης Λακωνίας, περίπου 10 χλμ. βορειοδυτικά της Σπάρτης, δεν έχουν αποδώσει οστά βρεφών. Σε αντίθεση, ο χώρος βρίθει ανθρώπινων οστών, που ανήκαν σε άνδρες ηλικίας 18- 35 ετών

ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΛΕΣΧΗΣ ΤΩΝ ‘ΚΑΨΕCAYENISTAS’

Σε αναλογία με την εποχή μας, κατά την οποία η έλλειψη ουσιαστικής συλλογικοποίησης εννοεί την δημιουργία πάσης φύσεως συλλόγων,club και λεσχών αποφασίσαμε να ιδρύσουμε τη λέσχη των “καψεcayenistas”. Και ενώ λόγου χάρη το club των motionistas χρησιμοποιεί το μπαλαμούτι της θετικής ενέργειας για να προσφέρει μια τονωτική ένεση στην καταναλωτική φρενίτιδα, η λέσχη των ‘καψεcayenistas” κάνει χρήση της πιο απλής μορφής θερμικής ενέργειας, της φωτιάς για την καταστροφή πολυτελών αυτοκινήτων σε ένδειξη ταξικής εκδίκησης.

Σύμφωνα με το καταστατικό μπορεί ο καθένας και η καθεμιά να γίνει μέλος της λέσχης από τη στιγμή που θα επιλέξει να πυρπολήσει πολυτελή αυτοκίνητα χωρίς επιπρόσθετους περιορισμούς ως προς τον τρόπο που θα δράσει. Η χρήση οποιουδήποτε μέσου όπως η βενζίνη, το ζιπέλαιο, τα κοκτέιλ μολότωφ , τα προσανάμματα τζακιού, οι ναυτικοί πυρσοί, τα φιαλίδια βουτανίου ή οτιδήποτε άλλο κατεβάζει η φαντασία του μέλους είναι αποδεκτή.

Σε αυτό το σημείο κρίνεται απαραίτητη μια σύντομη διευκρίνιση. Πιθανώς το όνομα της λέσχης να δημιουργήσει μια μικρή σύγχυση και να μην είναι λίγοι εκείνοι που θα θεωρήσουν ότι περιοριζόμαστε αποκλειστικά σε αυτοκίνητα μάρκας Porsche Cayene, αντιθέτως διαβεβαιώνουμε ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει-όλα τα πολυτελή αυτοκίνητα είναι άξια εμπρησμού. Το όνομα επιλέχθηκε τιμητικά επειδή η ιδρυτική επιτροπή της λέσχης τρέφει μια έντονη εμπάθεια για τα cayenne. Θεωρούμε ότι τα συγκεκριμένα αυτοκίνητα συνδυάζοντας το πρεστίζ που φέρει η εταιρία Porsche και τον επιβλητικό χαρακτήρα των τζιπ μεγάλου κυβισμού, έχουν εξελιχθεί σε επάξιο διάδοχο της «μερσέντας» στο συλλογικό φαντασιακό τόσο των πραγματικά όσο και των εν δυνάμει πλουσίων. Αφού όπως μας τραγουδούσε και ο Νικόλας Άσιμος –

“ το σύστημα έλεγαν οι αρχαίοι, και γι’αυτό ήταν σπουδαίο,

είναι ένα βαρέλι γεμάτο σκόρδα και μέσα στο βαρέλι άνθρωποι, άνθρωποι, άνθρωποι, μια γη γεμάτη σκορδαλιά και το βαρέλι αυτό γυρίζει, γυρίζει, γυρίζει

και όλο και κάποιοι βγαίνουν στην επιφάνεια και γίνονται μετά Ωνάσηδες .

Ωνάσης σημαίνει να πας στα μπουζούκια

να τα σπας αγκαλιά με τον Τέλη το Σαββάλας

και να κάθεσαι μετά στο κολωνάκι, στις κοσμικές ταβέρνες

και να τρως λαϊκότατα σκορδαλιά.

Αυτό είναι και που το σώζει το σύστημα ποιος πρώτος θα προλάβει.

Έχει την εντύπωση, την αυταπάτη, το πιστεύει δηλαδή, πως θα προλάβει,

να βγει ο ίδιος μέσα απ’το βαρέλι και να πέσει με τα μούτρα να φάει, να φάει, να φάει

γι’αυτό βρωμάει ο χώρος μας σκατίλα, σκατίλα είναι η μυρωδιά του ανθρώπου αυτουνού που τρώει σκόρδα, πολλά σκόρδα, πάρα πολλά σκόρδα, όλα τα σκόρδα όλων των υπόλοιπων ανθρώπων.”

Θεωρώντας δεδομένη τη θέση που κατέχει το αυτοκίνητο στο πάνθεον των καταναλωτικών αγαθών, αντιλαμβανόμαστε ότι στην καταναλωτική-θεαματική κοινωνία, η κατοχή πολυτελούς αυτοκινήτου προσδίδει στον ιδιοκτήτη του, κοινωνική καταξίωση και εκφράζει το οικονομικό του status, λειτουργώντας ως μέσο ωμής επίδειξης πλούτου, χλιδής και ισχύος. Αφού λοιπόν το είδος του αυτοκινήτου αντανακλά τη θέση που κατέχει ο ιδιοκτήτης του στην πυραμίδα της κοινωνικής διαστρωμάτωσης δεν χρειάζεται να σπαταλήσουμε επιπλέον λόγια για να εντοπίσουμε σε ποια υποκατηγορία της ισχυρής τάξης ανήκει.

Μας είναι αδιάφορο αν είναι γόνος της οικονομικής και πολιτικής ελίτ, που η απαρχή της δύναμης της χάνεται στο βάθος του χρόνου ή αν απλώς αποτελεί μια γνήσια έκφραση του καπιταλιστικού ονείρου που αναρριχήθηκε μέσα από το βαρέλι.

Εμείς καταστρέφουμε αυτοκίνητα ως απλή έκφραση ταξικού μίσους.

Εδώ κρίνεται απαραίτητη μια δεύτερη διευκρίνιση, αφού έχουμε ήδη αναφέρει τις φράσεις «ταξική εκδίκηση» και «ταξικό μίσος» . Δεν μιλάμε ούτε πράττουμε ως εκφραστές καμιάς ταξικής ανάλυσης που στις ονειρώξεις της φαντασιώνεται την «εργατική εξουσία» να ελέγχει τα μέσα παραγωγής αφού θα έχει αντικαταστήσει τη σημερινή άρχουσα τάξη στη διαχείριση της κοινωνικής μιζέριας και της καθημερινής αποχαύνωσης. Σίγουρα δεν ανήκουμε στο κομμάτι της εργατικής τάξης που αντιλαμβάνεται ως τιμή του τους όρους της εκμετάλλευσης και αισθάνεται περήφανο για τα μπράτσα, (αν και συχνότερα θα έπρεπε για τη σκολίωση), που απέκτησε μέσω της τίμιας και παληκαρήσιας δουλείας του. Ενδεικτική είναι η ευρεία απήχηση της αντίληψης που λακωνικά εκφράζεται από το λαϊκό δίστιχο “ μην βροντοχτυπάς τις χάντρες, η δουλειά κάνει τους άντρες”. Παραβλέποντας για την ώρα το έμφυλο ζήτημα που προκύπτει από τον παραπάνω στίχο, εστιάζουμε στην τόσο χρήσιμη για τα αφεντικά, εργατίστικη ηθική που προωθεί ανάμεσα στο «προλεταριάτο».

Για να μην μακρηγορούμε το μίσος μας δεν πηγάζει από την αποδοχή της θέσης μας στην ταξική διαστρωμάτωση αλλά από την συνειδητοποίηση ότι αυτοί που βρίσκονται στην κορυφή της ιεραρχίας διαμορφώνουν το υπάρχον κοινωνικό και στηρίζουν τα προνόμια τους στη διαιώνιση του. Επειδή λοιπόν δεν μας αρέσει καθόλου ο τρόπος που δομείται ο χώρος τριγύρω μας, που διανέμεται ο χρόνος μας, που καθορίζονται οι σχέσεις μας και που γενικά βιάζεται η καθημερινότητα και η ψυχοσύνθεση μας, επιδιώκουμε την καταστροφή της τάξης εκείνης που είτε ορίζεται αστική, είτε άρχουσα ή ισχυρή, καθορίζει και επωφελείται από την συνθήκη αυτή. Γνωρίζοντας ότι ιστορικά ουδέποτε εγκατέλειψε τα συμφέροντα της αμαχητί και αναίμακτα, βουτάμε συνειδητά στα χαρακώματα του ταξικού πολέμου, αιχμάλωτος του οποίου είναι και ο σύντροφος Πόλυς Γεωργιάδης. Βρίσκεται ήδη πάνω από ένα χρόνο έγκλειστος στις φυλακές για την αξιοπρεπή του στάση και την έμπρακτη αλληλεγγύη που έδειξε στον πολυκυνηγημένο παράνομο Βασίλη Παλαιοκώστα . Εμπλέκεται έτσι σε μία υπόθεση με έντονη ταξική χροιά, αφού στόχος της απαγωγής ήταν ο μεγαλολήσταρχος Μυλωνάς εξέχων μέλος της μισητής τάξης των μεγαλοβιομηχάνων.

Τα σήματα καπνού που στέλναμε από τη νύχτα της Τετάρτης μέχρι τα ξημερώματα της Δευτέρας λαμπαδιάζοντας μια ντουζίνα υπερπολυτελή αυτοκίνητα (τιμώντας βέβαια ιδιαίτερα την εταιρία Porsche), διαπερνούν τα κάγκελα που μας χωρίζουν και δίνουν το πολεμικό μας σινιάλο στο σύντροφο.

Με αγάπη για τους 3 προφυλακισμένους

και τους 6 καταζητούμενους

που κατηγορούνται για συμμετοχή στη συνομωσία

των πυρήνων της φωτιάς

και τους 2 προφυλακισμένους για τη ληστεία στα Τρίκαλα

και με περίσσιο μίσος για τους εχθρούς μας.

ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΛΕΣΧΗΣ ΤΩΝ ‘ΚΑΨΕCAYENISTAS’